Poco - All Fired Up

De zaterdag reserveer ik op deze BLOG over het algemeen voor rootsmuzikanten van wie ik nog niets in de kast heb staan. Meestal gaat het om beginnende muzikanten of om muzikanten die slechts in kleine kring bekend zijn. Poco voldoet aan geen van deze twee voorwaarden, maar op één of andere manier ontbreekt de band volledig in mijn platenkast. Poco ontstond aan het eind van de jaren 60 uit de puinhopen van het uit elkaar geklapte Buffalo Springfield en bestaat tot op de dag van vandaag (al zijn er wel heel wat jaren geweest waarin de band niet actief was). De band maakte stapels platen, waaronder de nodige countryrock klassiekers, en bood in haar lange historie een plek aan legendarische muzikanten als Richie Furay, Randy Meisner, Timothy B. Schmit, Rusty Young, Al Garth en Jim Messina. Van al deze muzikanten is alleen lid van het eerste uur Rusty Young nog over. Samen met wat andere ouwe rotten heeft Rusty Young Poco weer nieuw leven in geblazen, wat heeft geresulteerd in All Fired Up. All Fired Up is de eerste Poco studioplaat in een jaar of 11 (in de tussentijd verschenen een aantal live platen) en het is een geïnspireerd klinkende plaat geworden, die op één of andere manier maar niet uit mijn cd speler is te krijgen. Poco behoort tot de countryrock pioniers en is dit genre nog altijd trouw, al biedt All Fired Up ook plaats aan andere genres. Iedereen die op zoek is naar vernieuwing zal op All Fired Up niet veel van zijn of haar gading vinden, maar liefhebbers van geïnspireerd klinkende countryrock met uitstapjes naar aangrenzende genres zullen aangenaam verrast zijn door het niveau van All Fired Up. Poco stond ooit aan de basis van de countryrock met harmonieën en heeft beide nog steeds hoog in het vaandel staan. Het levert muziek op die raakt aan de muziek van The Eagles en Crosby, Stills & Nash, maar Poco heeft in Rusty Young ook een eigenzinnige voorman, die zo af en toe van zich af bijt en buiten de gebaande paden treedt, bijvoorbeeld in de track waarin hij nog maar eens beweert dat hij niet de broer is van Neil Young, maar de veel bekendere Young vervolgens wel naar de kroon steekt. Het levert fraaie uitstapjes op waarin de ene keer net wat steviger wordt gerockt en de volgende keer flink gas wordt teruggenomen. Poco vindt op All Fired Up haar eigen muziek nog eens opnieuw uit, maar verrast ook met prachtige saxofoonbijdragen van Bobby Keys en heerlijk doorleefde vocalen van Rusty Young. De meeste bands die stammen uit de late jaren 60 bestaan al lang niet meer of klinken inmiddels behoorlijk uitgeblust, maar Poco klinkt op All Fired Up verrassend fris en energiek. All Fired Up is zoals gezegd mijn eerste kennismaking met de muziek van deze legendarische band, maar gezien het plezier dat ik beleef aan de meest recente Poco plaat, ga ik er van uit dat All Fired Up binnenkort gezelschap krijgt van meerdere Poco klassiekers uit het verre verleden. Tips zijn uiteraard welkom. Volgende week weer een wat minder bekende rootsartiest, deze week een diepe buiging voor Rusty Young en zijn muzikale medestanders. Erwin Zijleman