Sam Amidon - Bright Sunny South

Sam Amidon is helaas nog altijd een redelijk onbekende naam in singer-songwriter land. Het alter ego van de in de Amerikaanse staat Vermont geboren Samuel Tear heeft inmiddels vijf platen op zijn naam staan, waarvan met name het in 2010 verschenen I See The Sign flink (zijn vierde) flink wat indruk maakte. Op deze plaat verrijkte Amidon zijn tot op dat moment uiterst sobere folksongs met bijzonder smaakvolle (deels elektronische) accenten van de IJslandse producer Valgeir Sigurosson (Björk, CocoRosie, The Magic Numbers, Feist), arrangeur Nico Muhly (bekend van zijn eigen werk en bijdragen aan de muziek van onder andere Björk, Grizzly Bear en Antony & The Johnsons) en multi instrumentalist Shahzad Ismaily (die op tientallen legendarische platen te horen is). Het resultaat was even mooi als verrassend, met een aantal duetten met (echtgenote) Beth Orton als onbetwiste hoogtepunten. Ook op zijn vijfde plaat, Bright Sunny South, weet Sam Amidon weer te verrassen. Net als op zijn vorige platen vertolkt de Amerikaan voornamelijk stokoude folk traditionals, maar Amidon geeft hier ook dit keer een geheel eigen draai aan en is bovendien niet bang om een song uit het oeuvre van Mariah Carey grondig te verbouwen (op I See The Sign deed hij dit al op fascinerende wijze met een song van R. Kelly). Voor de productie vertrouwde Sam Amidon dit keer op Thomas Bartlett, die we ook kennen als Doveman. Omdat naast Valgeir Sigurosson ook Nico Muhly ontbreekt op Bright Sunny South klinkt de plaat totaal anders dan zijn voorganger. De wat atmosferische en subtiel elektronische klanken met flink wat strijkers zijn vervangen door een veel aardser geluid, waarin de subtiliteit overheerst. Voor het grote deel van de instrumentatie werd ook dit keer een beroep gedaan op Shahzad Ismaily, die keer op keer weet te verrassen en imponeren met even stemmige als trefzekere bijdragen. Voor het meeste kippenvel zorgt bij mij echter de trompet die een paar keer hartverscheurend mooi opduikt in het fascinerende klankentapijt van Bright Sunny South. Net als op zijn vorige platen heeft Sam Amidon ook dit keer een voorkeur voor stemmige en relatief sobere songs boordevol melancholie, maar een enkele keer komt het tot uitbarsting. Bright Sunny South doet me af en toe wel wat denken aan de briljante platen van Songs:Ohia (ik tel toch snel een meesterwerkje of vijf) of aan die van Damien Jurado (die er nog een paar meer op zijn naam heeft staan), maar de muziek van Sam Amidon behoudt dankzij zijn warme stem en de opvallende songkeuze met gemak zijn unieke karakter.  Persoonlijk vind ik het erg jammer dat vrouwlief Beth Orton dit keer niet mocht komen opdraven voor een aantal mooie duetten, maar ook zonder Orton weet Sam Amidon het ene na het andere prachtliedje uit de hoge hoed te toveren. Het is momenteel overvol in het land der folkies, maar Sam Amidon steekt er , net als drie jaar geleden, met kop en schouders bovenuit. Bright Sunny South is daarom een plaat die geen enkele folkie mag missen. Erwin Zijleman