J.R. Shore - State Theatre

Ook deze zaterdag weer aandacht voor minder bekend talent in het roots segment. Mijn zoektocht naar de onbekende parels in het genre heeft me deze week naar het dunbevolkte platteland van de Canadese staat Alberta gebracht. Het is de thuisbasis van J.R. Shore; een muzikant die inmiddels een aantal jaren platen maakt en tot dusver vooral in kleine kring (Calgary en omstreken) waardering oogst. Met State Theatre heeft J.R. Shore een verbluffend goede plaat gemaakt.  Dat hoor je al op de bonus cd die ik per ongeluk als eerste in de cd speler had gestopt. Op deze bonus cd vertolkt J.R. Shore op gloedvolle wijze acht songs van zijn muzikale helden, onder wie Neil Young, John Prine, The Flying Burrito Brothers en The Band. Het is uiteindelijk de kers op een buitengewoon smakelijke taart, waarvan de eerste cd nog veel meer indruk maakt. J.R. Shore laat op State Theatre horen dat hij een bijzonder getalenteerd en buitengewoon veelzijdig singer-songwriter is. In de openingstrack word je getrakteerd op rauwe bluesy muziek die door de licht vervormde vocalen wel wat van Tom Waits heeft, maar in de tracks die volgen laat J.R. Shore horen dat hij ook weemoedige country of doorleefde folksongs kan vertolken. De Canadees vertelt hierbij verhalen die zich laten lezen als een spannend jongensboek of een geschiedenisboek met visie, maar ook de zang en de instrumentatie op State Theatre zijn van een bijzonder hoog niveau. J.R. Shore laat zich op State Theatre beïnvloeden door de groten uit de Amerikaanse singer-songwriter muziek, maar kiest uiteindelijk zijn eigen weg. State Theatre klinkt als een plaat van een gelouterde muzikant, maar heeft door enkele verrassende uitstapjes ook de sfeer van een plaat van een muzikant die zijn grenzen of mogelijkheden nog aan het opzoeken is. Deze grenzen worden op State Theatre flink opgerekt. J.R. Shore beweegt zich op zijn derde plaat vooral binnen de grenzen van de Amerikaanse rootsmuziek, maar klinkt zoals gezegd in de openingstrack als Tom Waits, is hier en daar heerlijk funky en is bovendien niet vies van muziek die refereert aan de grote singer-songwriters uit de jaren 70, van wie de naam van Randy Newman zich het meest nadrukkelijk aandient. De instrumentatie op J.R. Shore is vooral degelijk, maar met name de gitaren en het Hammond orgel willen nog wel eens ontsporen, wat de plaat een lekker rauw randje geeft. De stem van J.R. Shore ligt makkelijk in het gehoor en kan in veel genres uit de voeten, waardoor State Theatre makkelijk overtuigt. Dat State Theatre vervolgens lang blijft groeien maakt deze bijzonder aangename rootsplaat definitief tot een krent uit de pop. Erwin Zijleman

State Theatre ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar is al wel verkrijgbaar via het onvolprezen cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/jrshore3).