Scott Matthew - Unlearned

De Australische singer-songwriter Scott Matthew maakt de afgelopen jaren drie fascinerende platen vol aardedonkere muziek. Scott Matthew uit 2008, There Is An Ocean That Divides And With My Longing I Can Charge It With A Voltage That's So Violent To Cross It Could Mean Death (jaja) uit 2009 en Gallantry's Favorite Son uit 2011 werden niet heel breed opgepikt, maar iedereen die het wel deed koestert de platen voor de gitzwarte avonden die helaas wel eens voorbij komen. De platen van Scott Matthew ontlenen hun kracht voor een belangrijk deel aan de bijzondere stem van de Australiër. Het is een stem die ik bij een eerdere gelegenheid op deze BLOG als volgt omschreef: “Scott Matthew verenigt in zijn stem het beste van Elvis Costello, Antony Hegarty, David Bowie en Gavin Friday en combineert dit met het cynisme van Morrissey”. Na beluistering van Unlearned hoef ik daar niet zo gek veel aan toe te voegen, al moet ik wel waarschuwen dat het een stem is die niet iedereen zal kunnen bekoren, al vind ik hem persoonlijk een stuk beter te pruimen dan die van Antony. Unlearned ligt in meerdere opzichten in het verlengde van zijn drie uitstekende voorgangers, al koos Matthew Scott dit keer niet voor het vertolken van eigen songs, maar voor het interpreteren van songs van anderen. In het geval van Scott Matthew maakt dat niet eens zoveel uit, want hij maakt ook van iedere song van anderen op indrukwekkende wijze zijn eigen song. Dat ligt nog enigszins voor de hand voor songs van collega zwartkijkers als Radiohead, Neil Young, The Jesus & Mary Chain, Morrissey en natuurlijk Joy Division, maar Scott Matthew gaat op Unlearned ook aan de haal met songs van onder andere John Denver, The Bee Gees, Rod Stewart en zelfs Whitney Houston. Het is denk ik weinigen gegeven om van Whitney’s niemendalletje I Wanna Dance With Somebody om te toveren tot een aardedonkere tranentrekker, maar Scott Matthew draait er zijn hand niet voor om. Wat voor I Wanna Dance With Somebody geldt, geldt ook voor de andere songs op de plaat. Het zijn allemaal Scott Matthew songs geworden en dat is knap, zeker wanneer Scott Matthew de al niet misselijke originelen weet te overtreffen. Unlearned is qua instrumentatie en productie een uiterst sobere plaat. De piano staat in de meeste tracks centraal en wordt slechts spaarzaam bijgestaan door wat snaren. De meeste impact moet dus komen van de stem van Scott Matthew en die impact is er. Unlearned is een bijna deprimerende plaat, maar het is ook een wonderschone plaat die het unieke talent van Scott Matthew nogmaals onderstreept. Het is bovendien een plaat die op één of andere manier bijna angstig rustgevend is. Een ieder die het leven uitsluitend door een roze bril bekijkt moet met een hele grote boog om deze plaat heen lopen, maar een ieder die niet vies is van een stevige dosis melancholie op zijn tijd en ook tegen de bijzondere stem van de Australiër kan, krijgt met Unlearned van Scott Matthew echt een hele bijzondere plaat in handen. Erwin Zijleman