Stephen Malkmus & The Jicks - Wig Out At Jagbags
De eerste serieuze release van 2014 staat op naam van Stephen Malkmus en zijn band The Jicks. De voormalige voorman van Pavement is inmiddels al geruime tijd productief (het briljante debuut van Pavement, Slanted And Enchanted, viert dit jaar al weer zijn 22e verjaardag) en heeft een geweldig oeuvre op zijn naam staan. Stephen Malkmus maakte vijf onbetwiste klassiekers met Pavement, maakte op een aantal platen deel uit van de band Silver Jews (die ook al grossierde in prachtplaten), maakte een prima plaat als lid van The Crust Brothers, bracht twee verrassend sterke soloplaten onder zijn eigen naam uit en maakt inmiddels al een aantal jaren prima platen met zijn band The Jicks. Wig Out At Jagbags is de opvolger van het uitstekende, samen met Beck geproduceerde, Mirror Traffic uit 2011 en is al weer de vierde plaat van Stephen Malkmus & The Jicks. Het is wederom een bijzonder aangename plaat en een typische Stephen Malkmus plaat geworden. Ook Wig Out At Jagbags schiet weer alle kant op en bevat zowel dromerige en ingetogen songs als heerlijk stekelige gitaarsongs. Malkmus heeft het hippe Portland, Oregon, inmiddels verruild voor het al even hippe Berlijn, maar heel veel invloed op zijn geluid heeft het niet gehad. Één keer hoor je vervormde gitaren die zo lijken weggelopen uit de Berlijnse jaren van Bowie, maar verder blijft Stephen Malkmus de muziek die hij inmiddels ruim 20 jaar maakt trouw. Het leuke van de platen van Stephen Malkmus is dat je nooit weet wat je kunt verwachten. Dat lijkt tegenstrijdig met de bewering dat ook Wig Out At Jagbags weer een typische Stephen Malkmus plaat is, maar dat is het niet. Iedere song is weer een verrassing en dat blijft zo, ook wanneer je de plaat meerdere malen hebt gehoord. De wat stekeligere songs grijpen terug op de hoogtijdagen van Pavement en tijdgenoten The Pixies, maar Malkmus maakt ook met speels gemak een lome ballad met trompetten en atmosferische gitaarloopjes of een bijna soulvolle track. De trompetten zijn het belangrijkste nieuwe ingrediënt in de muziek van Stephen Malkmus, maar ze blijken prachtig in te passen in het inmiddels bekende geluid van de Amerikaan. Malkmus stak twee jaar geleden op Mirror Traffic in uitstekende vorm en heeft deze vorm vast kunnen houden op Wig Out At Jagbags. Ook op zijn nieuwe plaat schudt Malkmus het ene na het andere perfecte popliedje uit zijn mouw, maar het zijn wel perfecte popliedjes zoals alleen Stephen Malkmus die kan maken. Deze zijn een stuk rafeliger dan die van de beste songwriters uit de jaren 70, maar zijn net als die van zijn collega’s uit het verleden na één keer horen memorabel en onmisbaar. Wat verder opvalt is het geweldige gitaarwerk dat zowel rauw als meer ingetogen uitstekend uit de verf komt op Wig Out At Jagbags. Het is bij de platen van Stephen Malkmus & The Jigs niet eens makkelijk om aan te geven wat de platen nu precies zo bijzonder maakt, maar als de ene na de andere even onweerstaanbare als eigenzinnige track uit de speakers komt, kun je je eigenlijk alleen maar gewonnen geven. Al met al is Wig Out At Jagbags een hele mooie en veelbelovende start van het muziekjaar 2014. Dat er nog maar heel veel platen van dit niveau mogen volgen. Erwin Zijleman
De eerste serieuze release van 2014 staat op naam van Stephen Malkmus en zijn band The Jicks. De voormalige voorman van Pavement is inmiddels al geruime tijd productief (het briljante debuut van Pavement, Slanted And Enchanted, viert dit jaar al weer zijn 22e verjaardag) en heeft een geweldig oeuvre op zijn naam staan. Stephen Malkmus maakte vijf onbetwiste klassiekers met Pavement, maakte op een aantal platen deel uit van de band Silver Jews (die ook al grossierde in prachtplaten), maakte een prima plaat als lid van The Crust Brothers, bracht twee verrassend sterke soloplaten onder zijn eigen naam uit en maakt inmiddels al een aantal jaren prima platen met zijn band The Jicks. Wig Out At Jagbags is de opvolger van het uitstekende, samen met Beck geproduceerde, Mirror Traffic uit 2011 en is al weer de vierde plaat van Stephen Malkmus & The Jicks. Het is wederom een bijzonder aangename plaat en een typische Stephen Malkmus plaat geworden. Ook Wig Out At Jagbags schiet weer alle kant op en bevat zowel dromerige en ingetogen songs als heerlijk stekelige gitaarsongs. Malkmus heeft het hippe Portland, Oregon, inmiddels verruild voor het al even hippe Berlijn, maar heel veel invloed op zijn geluid heeft het niet gehad. Één keer hoor je vervormde gitaren die zo lijken weggelopen uit de Berlijnse jaren van Bowie, maar verder blijft Stephen Malkmus de muziek die hij inmiddels ruim 20 jaar maakt trouw. Het leuke van de platen van Stephen Malkmus is dat je nooit weet wat je kunt verwachten. Dat lijkt tegenstrijdig met de bewering dat ook Wig Out At Jagbags weer een typische Stephen Malkmus plaat is, maar dat is het niet. Iedere song is weer een verrassing en dat blijft zo, ook wanneer je de plaat meerdere malen hebt gehoord. De wat stekeligere songs grijpen terug op de hoogtijdagen van Pavement en tijdgenoten The Pixies, maar Malkmus maakt ook met speels gemak een lome ballad met trompetten en atmosferische gitaarloopjes of een bijna soulvolle track. De trompetten zijn het belangrijkste nieuwe ingrediënt in de muziek van Stephen Malkmus, maar ze blijken prachtig in te passen in het inmiddels bekende geluid van de Amerikaan. Malkmus stak twee jaar geleden op Mirror Traffic in uitstekende vorm en heeft deze vorm vast kunnen houden op Wig Out At Jagbags. Ook op zijn nieuwe plaat schudt Malkmus het ene na het andere perfecte popliedje uit zijn mouw, maar het zijn wel perfecte popliedjes zoals alleen Stephen Malkmus die kan maken. Deze zijn een stuk rafeliger dan die van de beste songwriters uit de jaren 70, maar zijn net als die van zijn collega’s uit het verleden na één keer horen memorabel en onmisbaar. Wat verder opvalt is het geweldige gitaarwerk dat zowel rauw als meer ingetogen uitstekend uit de verf komt op Wig Out At Jagbags. Het is bij de platen van Stephen Malkmus & The Jigs niet eens makkelijk om aan te geven wat de platen nu precies zo bijzonder maakt, maar als de ene na de andere even onweerstaanbare als eigenzinnige track uit de speakers komt, kun je je eigenlijk alleen maar gewonnen geven. Al met al is Wig Out At Jagbags een hele mooie en veelbelovende start van het muziekjaar 2014. Dat er nog maar heel veel platen van dit niveau mogen volgen. Erwin Zijleman