The September Girls - Cursing The Sea
Er zijn de afgelopen jaren tientallen bands als The September Girls opgedoken. Allemaal bands met een enorm zwak voor dreampop en shoegaze uit de jaren 90 en de muziek die Phil Spector in de jaren 60 produceerde voor zijn favoriete zangeressen. The September Girls klinken in de openingstrack van hun debuut Cursing The Sea als Lush in haar beste dagen, maar schuiven in de tracks die volgen via The Jesus And Mary Chain op naar The Ronettes om vervolgens via The Ramones weer terug te keren naar Lush of My Bloody Valentine. Een vleugje West Coast Pop a la The Bangles en een vleugje smerige garagerock maken het af. De muziek van The September Girls sluit hiermee naadloos aan op die van bands als Vivian Girls, Dum Dum Girls, Veronica Falls, Dirty Beaches en talloze andere bandjes die het de afgelopen jaren hebben geprobeerd met muziek met de bovengenoemde invloeden. Op basis van het bovenstaande kun je je serieus afvragen of er nog wel behoefte is aan de muziek van The September Girls, zeker omdat de plaat ook nog eens in dezelfde week verschijnt als de nieuwe plaat van de Dum Dum Girls, een van de topspelers binnen het circuit, maar het antwoord op deze vraag is wat mij betreft een volmondig ja. De vijf dames uit het Ierse Dublin maken op Cursing The Sea immers volstrekt onweerstaanbare popliedjes en kiezen hierbij gelukkig ook eens niet voor de makkelijkste weg. De muziek van de Ierse band is donker van toon, maar tegelijkertijd schijnt de zon, de gitaarlijnen zijn gruizig maar ook wonderschoon en de zang en harmonieën van de Ierse dames klinken even achteloos als verleidelijk. The September Girls maken hopeloos perfecte popliedjes, maar ze doen geen concessies en kennen meer smaken dan alleen honingzoet. Een aantal tracks is rauw, een aantal tracks is buitengewoon duister, maar desondanks kun je alleen maar heel vrolijk worden van Cursing The Sea. Ik was in eerste instantie bang dat de songs van The September Girls snel zouden vervliegen, wat de houdbaarheid van de plaat negatief zou beïnvloeden, maar ik heb de plaat inmiddels al een aantal weken in huis en vind Cursing The Sea nog net zo leuk als bij eerste beluistering en waarschijnlijk zelfs leuker. Ik ging er bij voorbaat van uit dat de Dum Dum Girls in 2014 de leukste plaat in het genre zouden maken, maar deze dames moeten nog aardig hun best doen om The September Girls van hun troon te stoten. Daar zitten The September Girls nog minimaal een paar dagen, maar een langere periode is zeker niet uit te sluiten. Heerlijke plaat voor de liefhebber van dit soort muziek en daar reken ik mezelf absoluut toe. Erwin Zijleman
Er zijn de afgelopen jaren tientallen bands als The September Girls opgedoken. Allemaal bands met een enorm zwak voor dreampop en shoegaze uit de jaren 90 en de muziek die Phil Spector in de jaren 60 produceerde voor zijn favoriete zangeressen. The September Girls klinken in de openingstrack van hun debuut Cursing The Sea als Lush in haar beste dagen, maar schuiven in de tracks die volgen via The Jesus And Mary Chain op naar The Ronettes om vervolgens via The Ramones weer terug te keren naar Lush of My Bloody Valentine. Een vleugje West Coast Pop a la The Bangles en een vleugje smerige garagerock maken het af. De muziek van The September Girls sluit hiermee naadloos aan op die van bands als Vivian Girls, Dum Dum Girls, Veronica Falls, Dirty Beaches en talloze andere bandjes die het de afgelopen jaren hebben geprobeerd met muziek met de bovengenoemde invloeden. Op basis van het bovenstaande kun je je serieus afvragen of er nog wel behoefte is aan de muziek van The September Girls, zeker omdat de plaat ook nog eens in dezelfde week verschijnt als de nieuwe plaat van de Dum Dum Girls, een van de topspelers binnen het circuit, maar het antwoord op deze vraag is wat mij betreft een volmondig ja. De vijf dames uit het Ierse Dublin maken op Cursing The Sea immers volstrekt onweerstaanbare popliedjes en kiezen hierbij gelukkig ook eens niet voor de makkelijkste weg. De muziek van de Ierse band is donker van toon, maar tegelijkertijd schijnt de zon, de gitaarlijnen zijn gruizig maar ook wonderschoon en de zang en harmonieën van de Ierse dames klinken even achteloos als verleidelijk. The September Girls maken hopeloos perfecte popliedjes, maar ze doen geen concessies en kennen meer smaken dan alleen honingzoet. Een aantal tracks is rauw, een aantal tracks is buitengewoon duister, maar desondanks kun je alleen maar heel vrolijk worden van Cursing The Sea. Ik was in eerste instantie bang dat de songs van The September Girls snel zouden vervliegen, wat de houdbaarheid van de plaat negatief zou beïnvloeden, maar ik heb de plaat inmiddels al een aantal weken in huis en vind Cursing The Sea nog net zo leuk als bij eerste beluistering en waarschijnlijk zelfs leuker. Ik ging er bij voorbaat van uit dat de Dum Dum Girls in 2014 de leukste plaat in het genre zouden maken, maar deze dames moeten nog aardig hun best doen om The September Girls van hun troon te stoten. Daar zitten The September Girls nog minimaal een paar dagen, maar een langere periode is zeker niet uit te sluiten. Heerlijke plaat voor de liefhebber van dit soort muziek en daar reken ik mezelf absoluut toe. Erwin Zijleman