Coeur de Pirate - Trauma
De platen van de uit het Canadese Montreal afkomstige Béatrice Martin, oftewel Coeur de Pirate, heb ik tot dusver uit de Franse supermarkt moeten halen. Haar titelloze debuut uit 2009 omschreef ik als een plaat van een Frans zuchtmeisje met scherpe nagels, terwijl de Canadese op de in 2012 verschenen breakup-plaat Blonde aan de haal ging met invloeden uit de 60s en de Amerikaanse rootsmuziek. Ondanks deze twee uitstekende platen is Coeur de Pirate in Nederland vooralsnog een grote onbekende, waardoor ik haar eind vorig jaar verschenen plaat Trauma tot dusver over het hoofd had gezien. Trauma zal worden bestempeld als een tussendoortje (en in haar vaderland Canada als de soundtrack bij de gelijknamige tv-serie), maar het is als je het mij vraagt veel meer dan dat. Dat hoor je direct wanneer Coeur de Pirate zich in de openingstrack vergrijpt aan het toch behoorlijk uitgekauwde Ain’t No Sunshine van Bill Withers en er vervolgens haar eigen song van maakt. Dat doet ze met de meeste van de twaalf songs op Trauma, waardoor het een plaat met covers is die voor de afwisseling eens wel echt interessant is. Coeur de Pirate kiest op Trauma voor het vertolken van een bijzondere serie songs, met naast de genoemde song van Bill Withers songs van Amy Winehouse, Lee Hazlewood, Kenny Rogers (!), Pearl Jam, Tom Waits, The National, The Rolling Stones, Anna McGarrigle, The Libertines, Patrick Watson en Bon Iver. Coeur de Pirate kiest meestal voor een intieme of bijna uitgeklede vertolking van de originelen, met haar versie van You Know I’m No Good van Amy Winehouse als prachtig voorbeeld. De vertolking van Coeur de Pirate met alleen piano en bijzonder emotievolle vocalen is wonderschoon en zorgt ook bij de zoveelste beluistering nog voor kippenvel. In muzikaal opzicht ligt Trauma in het verlengde van Blonde (al is de instrumentatie vele malen soberder en zijn veel songs alleen versierd met prachtige pianoklanken), maar dit keer zingt Coeur de Pirate alleen in het Engels, wat de plaat toch een andere sfeer geeft. Het is een wat melancholische sfeer die me wel bevalt. Coeur de Pirate is al lang niet meer het zuchtmeisje waarvoor ze een paar jaar geleden nog werd versleten, maar manifesteert zich op Trauma als een singer-songwriter met allure, die niet alleen haar eigen songs, maar ook die van anderen compleet naar haar hand kan zetten. Trauma is een bescheiden meesterwerkje vol hartverscheurend mooi uitgevoerde covers. Coeur de Pirate mag inmiddels met recht een grote singer-songwriter worden genoemd, maar blijft in Nederland helaas nog altijd onbekend. Dat is zonde. Doodzonde. Erwin Zijleman
De platen van de uit het Canadese Montreal afkomstige Béatrice Martin, oftewel Coeur de Pirate, heb ik tot dusver uit de Franse supermarkt moeten halen. Haar titelloze debuut uit 2009 omschreef ik als een plaat van een Frans zuchtmeisje met scherpe nagels, terwijl de Canadese op de in 2012 verschenen breakup-plaat Blonde aan de haal ging met invloeden uit de 60s en de Amerikaanse rootsmuziek. Ondanks deze twee uitstekende platen is Coeur de Pirate in Nederland vooralsnog een grote onbekende, waardoor ik haar eind vorig jaar verschenen plaat Trauma tot dusver over het hoofd had gezien. Trauma zal worden bestempeld als een tussendoortje (en in haar vaderland Canada als de soundtrack bij de gelijknamige tv-serie), maar het is als je het mij vraagt veel meer dan dat. Dat hoor je direct wanneer Coeur de Pirate zich in de openingstrack vergrijpt aan het toch behoorlijk uitgekauwde Ain’t No Sunshine van Bill Withers en er vervolgens haar eigen song van maakt. Dat doet ze met de meeste van de twaalf songs op Trauma, waardoor het een plaat met covers is die voor de afwisseling eens wel echt interessant is. Coeur de Pirate kiest op Trauma voor het vertolken van een bijzondere serie songs, met naast de genoemde song van Bill Withers songs van Amy Winehouse, Lee Hazlewood, Kenny Rogers (!), Pearl Jam, Tom Waits, The National, The Rolling Stones, Anna McGarrigle, The Libertines, Patrick Watson en Bon Iver. Coeur de Pirate kiest meestal voor een intieme of bijna uitgeklede vertolking van de originelen, met haar versie van You Know I’m No Good van Amy Winehouse als prachtig voorbeeld. De vertolking van Coeur de Pirate met alleen piano en bijzonder emotievolle vocalen is wonderschoon en zorgt ook bij de zoveelste beluistering nog voor kippenvel. In muzikaal opzicht ligt Trauma in het verlengde van Blonde (al is de instrumentatie vele malen soberder en zijn veel songs alleen versierd met prachtige pianoklanken), maar dit keer zingt Coeur de Pirate alleen in het Engels, wat de plaat toch een andere sfeer geeft. Het is een wat melancholische sfeer die me wel bevalt. Coeur de Pirate is al lang niet meer het zuchtmeisje waarvoor ze een paar jaar geleden nog werd versleten, maar manifesteert zich op Trauma als een singer-songwriter met allure, die niet alleen haar eigen songs, maar ook die van anderen compleet naar haar hand kan zetten. Trauma is een bescheiden meesterwerkje vol hartverscheurend mooi uitgevoerde covers. Coeur de Pirate mag inmiddels met recht een grote singer-songwriter worden genoemd, maar blijft in Nederland helaas nog altijd onbekend. Dat is zonde. Doodzonde. Erwin Zijleman