We zijn inmiddels zes jaar verder. De zusjes Söderberg zijn inmiddels twintigers en hebben na Drunken Trees nog twee uitstekende platen uitgebracht. Het volwaardige debuut van het duo, The Big Black & The Blue uit 2010, was op zijn minst veelbelovend en het in 2012 verschenen The Lion’s Roar maakte de belofte meer dan waar.
De verwachtingen met betrekking tot de nieuwe plaat van First Aid Kit waren dan ook hooggespannen, maar Stay Gold maakt ze met gemak waar. Stay Gold werd, net als zijn voorganger, door de van Bright Eyes bekende Mike Mogis geproduceerd.
Mogis heeft de songs van First Aid Kit dit keer voorzien van een wat voller geluid, waarin onder andere ruimte is voor een flink orkest. Het is een geluid dat als je het mij vraagt prachtig past bij de stemmen van Johanna en Klara Söderberg, die fraai kleuren bij weelderige strijkers. Het is ook een geluid dat net wat minder country georiënteerd is dan het geluid op The Lion’s Roar en hier en daar wat meer de pop kant op gaat.
Bij twee Zweedse zangeressen die popmuziek maken moest ik natuurlijk onmiddellijk aan ABBA denken, maar daarvan blijft First Aid Kit over het algemeen toch redelijk ver verwijderd, al is de associatie bij de het lekkerst in het gehoor liggende refreinen toch lastig te onderdrukken.
De tracks die wat meer invloeden uit de countrymuziek toelaten, liggen dichter bij de muziek die we van First Aid Kit gewend zijn, hooguit met het verschil dat de zusjes Söderberg inmiddels klinken als gelouterde muzikanten en de onschuld van het filmpje uit het bos van zes jaar geleden definitief achter zich hebben gelaten.
Een rondje Internet levert flink wat kritiek op Stay Gold op, maar van die kritiek begrijp ik eerlijk gezegd niet zoveel. Natuurlijk is het zo dat First Aid Kit op haar nieuwe plaat heeft gekozen voor een net wat toegankelijker en vooral voller geluid, maar is dit ten koste gegaan van de zang? Ik vind van niet. Integendeel zelfs. De stemmen van Johanna en Klara Söderberg weten mij, nog meer dan in het verleden, te betoveren en hetzelfde geldt voor hun popliedjes die uiteindelijk toch dichter bij Amerikaanse roots dan bij Zweedse perfecte popmuziek liggen.
Met een vergrootglas kan ook ik vast wel wat kritiekpuntjes op Stay Gold vinden, maar in de media worden deze tot dusver uitvergroot. First Aid Kit heeft met Stay Gold als je het mij vraagt een plaat gemaakt die in het verlengde ligt van het wereldwijd bejubelde The Lion’s Roar en hier ook zeker niet voor onder doet.
First Aid Kit combineert nog altijd volop Amerikaanse rootsmuziek met een vleugje Zweedse popmuziek en kleurt deze dit keer in met een wat vollere maar stemmige en bij vlagen zelfs wonderschone instrumentatie en twee stemmen waarvan je alleen maar kunt houden.
Bij het zien van de video van Tiger Mountain Peasant Song al weer acht jaar geleden kon ik, net als ieder ander met een muziekhart, alleen maar stiekem verliefd worden op de Zweedse zusjes. Acht jaar later kan ik concluderen dat deze liefde niet is verdwenen en eerder sterker is geworden. Stay Gold is voor mij een plaat om te koesteren. Keer op keer en iedere keer een beetje meer. Prachtplaat. Erwin Zijleman
