Make My Head Sing... is al weer de derde plaat van de uit Kent, Ohio, afkomstige Amerikaanse singer-songwriter Jessica Lea Mayfield. Een piepjonge Jessica Lea Mayfield dook al weer zes jaar geleden op als achtergrondzangeres op Attack & Release van The Black Keys en maakte zoveel indruk dat Black Key Dan Auerbach zich over haar ontfermde.
Dat leverde later in 2008 het geweldige Blasphemy So Heartfelt op. De plaat kreeg dankzij de link met The Black Keys (Dan Auerbach produceerde de plaat uiteraard) flink wat aandacht en groeide wat mij betreft uit tot een van de memorabele debuten van het jaar (al kwam ik daar pas aan het begin van 2009 achter).
Het redelijk ingetogen en behoorlijk sombere Blasphemy So Heartfelt werd in 2011 gevolgd door het nog veel donkerdere Tell Me. De wederom door Dan Auerbach geproduceerde plaat was nog donkerder en indringender dan zijn voorganger en liet bovendien uitstapjes buiten de kaders van de Amerikaanse rootsmuziek horen. Tell Me was misschien nog wel beter dan Blasphemy So Heartfelt en zette Jessica Lea Mayfield definitief op de kaart als een van de betere en meer eigenzinnige Amerikaanse singer-songwriters.
Ruim drie jaar na Tell Me ligt er gelukkig weer een nieuwe plaat van Jessica Lea Mayfield in de winkel. Jessica Mayfield heeft zich inmiddels losgeweekt van haar leermeester Dan Auerbach en neemt op Make My Head Sing..., samen met haar man Jesse Newport, de touwtjes zelf in handen.
Dat levert direct in de eerste noten van de openingstrack een verrassend geluid op. Zwaar overstuurde gitaren worden gecombineerd met loodzware drums, waarna Jessica Mayfield met haar heldere vocalen klinkt als Mazzy Star’s Hope Sandoval in haar beste dagen.
Make My Head Sing... is niet over de hele linie zo stevig als de openingstrack, maar blijft heel ver verwijderd van de rootsmuziek van het debuut van Jessica Lea Mayfield. Make My Head Sing... laat zich vooral beïnvloeden door 80s postpunk, 90s dreampop en shoegaze en 90s grunge. De plaat biedt dus alle ruimte aan overstuurde gitaren, dromerige gitaarloopjes, diepe bassen en loodzware drums.
Het is aan de ene kant jammer dat Jessica Lea Mayfield op haar nieuwe plaat de Amerikaanse rootsmuziek totaal is vergeten, maar aan de andere kant past haar nieuwe geluid uitstekend bij haar heldere en wat onderkoelde vocalen. Make My Head Sing... herinnert zoals gezegd aan Mazzy Star, maar minstens net zoveel aan Nirvana, Dinosaur Jr., The Cure (!), opvallend genoeg The Black Keys en zeker ook Lush.
Jessica Lea Mayfield en haar echtgenoot kiezen op Make My Head Sing... voor de heilige drie-eenheid van de rock en roll (gitaar, bas en drums), maar combineren deze voor de afwisseling eens met heldere, weemoedige en licht dromerige vrouwenvocalen. Het levert muziek op waar ik van hou (de hierboven genoemde bands schaar ik niet voor niets onder mijn favorieten), maar het levert ook muziek op die iets toevoegt aan alle muziek die er al is en die zich binnen de huidige revival van 80s en 90s muziek moeiteloos staande weet te houden.
Van mij mag Jessica Lea Mayfield de volgende keer best weer kiezen voor country tranentrekkers, want ook dat kan ze als geen ander, maar met meer van hetzelfde zou ik ook tevreden zijn. Jessica Lea Mayfield kennende kiest ze over drie jaar echter weer voor een heel ander geluid. Tot die tijd kan ik prima uit de voeten met deze verrassend sterke plaat en zijn al even goede twee voorgangers. Groot talent deze Jessica Lea Mayfield. Erwin Zijleman
