Popstrangers heeft hierbij een voorkeur voor de jaren 60 en 70 en maakt psychedelisch aandoende gitaarpop. Het is gitaarpop die mij in eerste instantie vooral aan The La’s deed denken, al vermengt Popstrangers de Britse invloeden uiteindelijk ook met volop invloeden van de eigen muzikale helden, van wie met name de Pixies, Nirvana en Sonic Youth nadrukkelijk aanwezig zijn, en hoor ik toch ook wel wat van de eigenzinnigere gitaarbands uit Nieuw Zeeland.
Fortuna is nou typisch zo’n plaat waarover de Britse muziekpers heel erg druk zou moeten doen, maar vreemd genoeg wordt de tweede plaat van Popstrangers tot dusver vooral in de Verenigde Staten opgepikt. Dat moet snel gaan veranderen, want Fortuna is een plaat die zomaar uit kan groeien tot de soundtrack van een mooie zomer.
Popstrangers maakt gitaarpop waarvan de zon gaat schijnen, maar de band weet ook te verrassen. De zon gaat schijnen door onweerstaanbare gitaarloopjes en een vleugje 60s psychedelica, maar steeds als je denkt te weten wat voor vlees je in de kuip hebt, schiet Fortuna een weer net wat andere kant op.
In een aantal gevallen wordt het vleugje psychedelica vervangen door een flinke scheut, de volgende keer worden de 60s subtiel verruild voor invloeden uit de 90s grunge of klinkt Popstrangers opeens als Oasis in haar betere en meer experimentele dagen.
Het maakt van Fortuna uiteindelijk een gitaarplaat met vele gezichten, maar het zijn stuk voor stuk gezichten waar je als muziekliefhebber heel blij van wordt. Fortuna blinkt uit door veelzijdig en zonder uitzondering onweerstaanbaar lekker gitaarwerk, maar Popstrangers slaagt er ook nog eens in om dat gitaarwerk te verpakken in songs die na één keer horen memorabel zijn.
Popstrangers overtuigt door de zonnige gitaarlijnen en de aanstekelijke songs vrijwel onmiddellijk, maar Fortuna is ook zeker een plaat die nog even door kan groeien. Enerzijds door de vele invloeden die opduiken in de muziek van Popstrangers en anderzijds door knappe en verrassende wendingen in de muziek van de band.
Popstrangers heeft met Fortuna een plaat gemaakt die je herinnert en doet verlangen naar een hele stapel gitaarplaten uit het verleden, maar de plaat is zelf zo goed dat dit verlangen wordt onderdrukt zolang Fortuna uit de speakers komt.
De Britse hype machines draaien het hele jaar al op volle toeren, maar de leukste 'Britse' gitaarplaat van het jaar heeft men volledig gemist. Ook in Nederland krijgt Fortuna van Popstrangers tot dusver niet de aandacht die de plaat zo verdient en daarom moet ik het misschien wel van de daken gaan schreeuwen: FORTUNA VAN POPSTRANGERS IS EEN EVEN BRILJANTE ALS ONWEERSTAANBARE GITAARPLAAT ! Erwin Zijleman
