Hollie Cook maakte zelf in het recente verleden overigens deel uit van een nieuwe line-up van The Slits. Die line-up was me onbekend, maar het bewaren van de muzikale erfenis van deze legendarische cultband uit de 70s en 80s ondersteun ik natuurlijk van harte. Na nog vermeld te hebben dat de moeder van Hollie Cook ooit in het backup koortje van Boy George in Culture Club stond, is de muzikale achtergrond van Hollie Cook compleet, zodat ik me kan gaan richten op haar soloplaat, Twice.
Twice is een plaat die in Nederland niet al teveel aandacht heeft gekregen, maar in Engeland kon de plaat rekenen op positieve recensies, waarbij Mojo de tweede plaat van Hollie Cook (de eerste heb ik gemist) zelfs schaarde onder de voorlopige hoogtepunten van 2014.
Het helpt misschien dat de temperatuur de afgelopen dagen boven de 25 graden lag, maar direct bij eerste beluistering van Twice was ik verkocht. Hollie Cook maakt op Twice immers heerlijk zwoele muziek vol exotische invloeden. Het is muziek die beelden van hagelwitte stranden en aangenaam bedwelmende cocktails op het netvlies tovert, maar Hollie Cook gaat op Twice zeker niet alleen voor het vermaak en tovert zo nu en dan ook nog wel eens verrassende muzikale invloeden uit de speakers.
Twice werd geproduceerd door de kennelijk bekende, maar voor mij geheel nieuwe, Prince Fatty en ik moet zeggen dat deze Prince Fatty een prima resultaat heeft neergezet. Twice heeft een geluid dat wordt gedomineerd door frisse reggae en dub ritmes, maar deze krijgen gezelschap van muziek uit de jaren 60 en 70 en hier en daar wat Aziatische invloeden, waarna een compleet strijkersorkest zorgt voor de verdere inkleuring.
Door alle strijkers heeft Twice soms een bijna filmisch karakter, maar de zwoele en zonnige klanken domineren uiteindelijk het geluid van Holly Cook. Het is een zwoel en zonnig geluid waarin de vocalen van Hollie Cook uitstekend gedijen. Cook beschikt over een soepele en wat hoge stem, die een extra laag toevoegt aan de zo verleidelijke klanken op de plaat.
De tweede plaat van Hollie Cook onderscheidt zich daarom makkelijk van al die andere zomerplaatjes waarop een aantal ingrediënten van Twice een belangrijke rol spelen. Heel af en toe doet Twice me wel wat denken aan het debuut van Lily Allen, maar waar Lily Allen de afgelopen jaren helaas vrijwel al haar glans heeft verloren, glimt de muziek van Holly Cook nog als een net gepoetste auto.
Twice maakt een warme zomerdag extra aangenaam en zorgt voor zonnestralen wanneer de zon even weg is. Een onmisbare plaat dus deze zomer. Is er dan echt helemaal niets aan te merken op Twice van Hollie Cook? Ja, de plaat telt slechts 9 tracks en duurt ongeveer 40 minuten, wat te kort is voor een feestje. Op zich geen probleem overigens, want zet hem nog een keer op en Twice blijkt minstens net zo leuk, zo niet leuker. Erwin Zijleman
