Marc Broussard timmert inmiddels al een jaar of twaalf aan de weg, maar tot dusver deden zijn platen me niet zoveel. Teveel clichés, te weinig doorleving en songs die net wat teveel voor de grote Amerikaanse radiostations leken gemaakt, waarmee Marc Broussard voor mij in dezelfde categorie viel als bijvoorbeeld Gavin DeGraw; aardig, maar slechts beperkt houdbaar.
Dat lijkt ook weer op te gaan voor A Life Worth Living wanneer, de tegenwoordig van een flinke rossige baard voorziene, Broussard in de (weliswaar buitengewoon lekker in het gehoor liggende) openingstrack met referenties naar klassieke songs uit het verleden een dikke hit in de dop te pakken lijkt te hebben.
Na de openingstrack van de plaat, waarvoor Broussard overigens terugkeerde naar zijn oude, kleiner, platenmaatschappij, gaat het roer echter om en pakt Marc Broussard flink uit met rauwe blues. Opeens valt alles op zijn plaats. Broussard klinkt opeens geïnspireerd en doorleefd, maakt indruk met zijn rauwe soulstem en levert nu ook een song af die je niet alleen vermaakt maar ook raakt.
Hoewel Marc Broussard de rauwe blues in de derde track weer verwisselt voor een meer toegankelijke folky rocksong, slaagt hij er in om het hoge niveau vast te houden. Dat doet hij ook in de tracks die volgen en waarin Marc Broussard nog een paar keer andere wegen in slaat.
Het maakt van A Life Worth Living een bijzonder veelzijdige plaat. Persoonlijk hou ik wel van een lekker consistent geluid, maar als je rauwe blues en soul kunt vertolken als Marc Broussard en ook nog eens uit de voeten kunt in prachtig ingetogen folksongs zoals de Amerikaan dit kan, moet je dit niet laten.
Het zijn vooral deze ingetogen songs, die overigens verreweg in de meerderheid zijn op A Life Worth Living, die uiteindelijk de meeste indruk op me maken. Marc Broussard put in deze songs uit de rijke muzikale erfenis van het Zuiden van de Verenigde Staten, die de jonge Broussard grotendeels door vader en muzikant Ted Broussard met de paplepel kreeg ingegoten.
De songs van Marc Broussard liggen nog steeds lekker in het gehoor, maar zijn nu voorzien van de diepgang en emotie die in het verleden nog wel eens ontbrak. De instrumentatie is keer op keer stemmig en verzorgd, of rauw wanneer dat moet, maar het is de stem van Marc Broussard die de meeste indruk maakt. Broussard kan prachtig ingetogen zingen, maar kan ook een heerlijke soulstrot open trekken, wat zijn songs voorziet van flink wat dynamiek.
Met een stem als die van Marc Broussard is de verleiding waarschijnlijk groot om continu voluit te gaan, maar Marc Broussard laat op A Life Worth Living goed horen hoe groot de kracht van doseren is.
Ik begon, zeker naar het zien van de zoetsappige cover, met de nodige scepsis aan de beluistering van de nieuwe plaat van Marc Broussard, maar inmiddels ben ik helemaal om. Met A Life Worth Living treedt Broussard wat mij betreft toe tot de grotere singer-songwriters is het genre en is hij, pas 32 jaren jong, nu echt een grote belofte voor de toekomst. Erwin Zijleman
