Bob Carpenter werd geboren in een Canadees Indianenreservaat, maar kwam via een weeshuis uiteindelijk in California terecht, waar hij aan het begin van de jaren 70 met zijn onafscheidelijke gitaar de aandacht wist te trekken van destijds al behoorlijk bekende muzikanten als Emmylou Harris en Lowell George en al snel een platencontract wist te bemachtigen. Naar verluid dook hij op in een omvangrijk artikel in Rolling Stone, maar dat heb ik niet kunnen vinden.
Het zou uiteindelijk leiden tot Silent Passage, een plaat die in 1974 had moeten verschijnen, maar vanwege problemen met zijn platenmaatschappij op de plank bleef liggen tot 1984, toen er niemand meer op de muziek van Bob Carpenter zat te wachten.
Silent Passage is nu alsnog uitgebracht en dat is goed nieuws voor de liefhebbers van folky singer-songwriters. Bob Carpenter heeft het zelf overigens niet meer meegemaakt, want hij overleed in 1995 op slechts 50-jarige leeftijd.
Silent Passage is een typisch product van de jaren 70, maar de plaat heeft de tand des tijd verrassend goed doorstaan. Silent Passage bevat 10 bijzonder mooie en volstrekt tijdloze folk(-rock) songs. Het zijn songs die een groot deel van hun kracht ontlenen aan de geweldige stem van Bob Carpenter, die een warm en doorleefd geluid laat horen, dat in veel gevallen wordt versterkt door al even mooie achtergrondvocalen (onder andere van de al eerder genoemde Emmylou Harris en Anne Murray). Het is een stem die ergens tussen die van de jonge Tom Waits en Bob Seger in zit, maar het doet me nog veel meer denken aan het ook al vergeten en alsnog uitgebrachte meesterwerk van Billy Marlowe (een van mijn favoriete releases van vorig jaar), dat overigens uit de jaren 80 stamde en ook in muzikaal opzicht dicht bij Silent Passage ligt.
De mooie stem is zeker niet het enige sterke wapen van Bob Carpenter, want ook in muzikaal opzicht valt er op Silent Passage heel veel te genieten. De plaat laat een gevarieerd geluid horen, waarin flink wat instrumenten worden ingezet. De songs op Silent Passage variëren van ingetogen tot uitbundig en vallen vooral op wanneer blazers en vooral strijkers worden ingezet, al is het maar omdat de laatsten bijzonder fraai contrasteren met de doorleefde strot van Bob Carpenter.
Silent Passage herinnert aan een hele stapel klassiekers uit een ver verleden, maar het vergeten debuut van Bob Carpenter voegt ook wat toe aan deze klassiekers. Met name door de mooie en gedreven vocalen en de indringende teksten op Silent Passage stralen de songs van Bob Carpenter urgentie uit. Veel urgentie. Silent Passage neemt je onmiddellijk mee terug naar het California van de jaren 70 en doet het heden even vergeten.
In eerste instantie was er natuurlijk vooral de verrassing en sensatie van een vergeten klassieker, maar inmiddels is Silent Passage me nog veel dierbaarder. Het vergeten debuut van Bob Carpenter is zonder enige twijfel een klassieker, maar het is ook een prachtplaat die keer op keer zorgt voor kippenvel. Bijzonder indrukwekkend. Erwin Zijleman
