Ik heb het natuurlijk over Soul Power van Curtis Harding, dat in de Verenigde Staten eerder dit jaar als een ware sensatie werd onthaald.
Curtis Harding groeide op in Saginaw, Michigan, maar werkt inmiddels al weer geruime tijd vanuit Atlanta, Georgia. De afgelopen jaren werkte Harding samen met muzikanten als Cee Lo Green en Outkast, maar op Soul Power blijkt hij toch uit net wat ander hout gesneden.
Soul Power laat zich voor een belangrijk deel beluisteren als een vintage soulplaat uit de late jaren 60 of vroege jaren 70, maar kan op een ander deel alleen maar uit het heden stammen. Curtis Harding slaagt er op zijn debuut in om het onweerstaanbare soulgeluid van de allergrootste soulzangers van weleer te reproduceren, maar hij verrijkt zijn soulgeluid op hetzelfde moment ook met invloeden uit de jazz, rock, neo-soul, funk en garagerock.
Het ene moment is Soul Power heerlijk zwoel met een moddervette ritmesectie, een zuigend orgeltje, warmbloedige blazers en subtiel gitaarwerk, het volgende moment regeren de rauwere gitaarriffs. Er verandert eigenlijk maar één ding niet en dat is de heerlijke soulstem van Curtis Harding. Het is een stem die herinnert aan meerdere grote soulzangers van weleer (en vooral aan Curtis Mayfield), maar de stem van Curtis Harding heeft ook wel wat van die van Robert Cray. Het is een stem die iets met je doet, of je dat nu wilt of niet.
Zeker in combinatie met de traditioneel aandoende soulklanken is de stem van Curtis Harding bijna onweerstaanbaar, maar ook wanneer de Amerikaan kiest voor wat rauwer werk maakt hij in vocaal opzicht indruk. Wanneer Curtis Harding kiest voor vintage soul verleidt hij bijzonder makkelijk met heerlijk zwoele en broeierige klanken, terwijl je bij de wat rauwere tracks op het puntje van je stoel zit.
Soul Power is een opvallend veelzijdige plaat en dat maakt het een hele sterke plaat. Het ene moment ben je terug in een ver verleden, het volgende moment zit je weer midden in het heden, maar altijd overtuigt Curtis Harding met speels gemak.
Dat is deels de verdienste van de geweldige muzikanten die zijn komen opdraven voor deze plaat, met een hoofdrol voor de ritmesectie, de organist en de gitarist (die zowel rauw als ingetogen kan schitteren) en deels de verdienste van het prachtige, bijna live klinkende, geluid op de plaat, maar het is de gedreven performance van Curtis Harding die Soul Power naar een hoger plan tilt.
Waar de meeste van zijn soortgenoten kiezen voor een plaat die met twee benen in het heden of met twee benen in het heden staat, zet Curtis Harding één been in het verleden en één been in het heden. Het levert een plaat op die overloopt van urgentie, zeggingskracht en vooral pure soul. Heerlijke plaat. En een verdomd goede plaat. Natuurlijk vooral op vinyl. Erwin Zijleman
cd 
LP (gunstig geprijsd)
Te vinden in de
