Omdat ik de muzikant Henny Vrienten wel degelijk hoog heb zitten, was ik toch nieuwsgierig naar de man’s nieuwe soloplaat en ik moet zeggen dat En Toch... me verrassend goed is bevallen.
Dat is deels de verdienste van de band waardoor Henny Vrienten zich op En Toch... laat begeleiden. Henny Vrienten was vorig jaar, net als ik, zeer onder de indruk van My Baby Loves Voodoo! van de Amsterdamse band My Baby en vroeg de band voor zijn eerste echte soloplaat in heel veel jaren (23 als ik goed heb geteld). Zoon Xander Vrienten werd als bassist toegevoegd, terwijl niemand minder dan Daniël Lohues tekende voor de productie.
En Toch... is voorzien van een lekker broeierig, zompig en bluesy Americana geluid, dat vervolgens wordt voorzien van de uit duizenden herkenbare vocalen van Henny Vrienten. Ik heb Henny Vrienten nooit een heel groot zanger gevonden, maar op En Toch... weet hij me te raken met zijn ingetogen en zo herkenbare vocalen, die keer op keer mooie persoonlijke verhalen vertellen die weten te ontroeren.
Het zijn bovendien vocalen die fraai kleuren bij de opvallende instrumentatie die vele kanten op schiet en varieert van ingetogen en akoestisch tot bluesy en elektrisch, maar altijd ongepolijst en oorspronkelijk klinkt.
Het geluid van My Baby Loves Voodoo! was voor Henny Vrienten reden om My Baby uit te nodigen voor zijn soloplaat, maar de Amsterdamse band laat op En Toch.. over het algemeen toch een wat ander, vooral meer ingetogen geluid horen. Ik ben persoonlijk vooral gecharmeerd van de uiterst ingetogen luisterliedjes op de plaat, waarin de vocalen van Henny Vrienten het best tot zijn recht komen.
Henny Vrienten was altijd al goed met woorden en verrast ook op En Toch.. met teksten die goed zijn voor een glimlach en verbazing. Zo vertolkt hij direct een mooie ode aan zijn eerste gitaar en strooit hij driftig met mooie associaties en woordspelingen, waardoor je steeds weer aandachtig wilt luisteren naar de muziek en naar de teksten.
Ik ben zeker geen groot liefhebber van Nederlandstalige muziek en heb over het algemeen heel veel tijd nodig om het kwartje te laten vallen, maar En Toch... van Henny Vrienten vond ik direct een mooie en interessante plaat. Dat is zo gebleven. Sterker nog, En Toch... wordt alleen maar sterker en overtuigender.
Henny Vrienten heeft met En Toch... de plaat gemaakt die hij al heel lang wilde maken. Het is natuurlijk jammer dat hij dit niet eerder heeft gedaan, maar het respect voor deze plaat is er niet minder groot om. Ik ben nooit een fan van Henny Vrienten geweest, maar met En Toch... heeft hij me toch nog te pakken. Hopelijk blijft het hier niet bij. Erwin Zijleman
cd 
LP
Te vinden in de
