Sharon Kovacs wordt al ongeveer een jaar de hemel in geprezen als groot talent, maar tot dusver was ik persoonlijk nog niet voorbij haar inmiddels fameuze bontkraag gekomen. Het is een handelsmerk dat Kovacs inmiddels een beetje in de weg is gaan zitten, want ieder artikel over de Eindhovense singer-songwriter dat ik tot dusver heb gelezen gaat wel op één of andere manier over de bontkraag waarin Sharon Kovacs haar gezicht grotendeels verstopt.
Dat moet nu maar eens stoppen, want Sharon Kovacs heeft veel boeiendere handelsmerken. Zo beschikt ze over een volkomen uniek stemgeluid, schrijft ze songs die er toen doen en verpakt ze deze songs in een heel bijzonder geluid. Het zijn de belangrijkste ingrediënten van een debuut dat Kovacs op de kaart zet als één van de grootste talenten van het moment, waarbij de Nederlandse landsgrenzen niet in de weg hoeven te zitten.
Laat ik eens beginnen bij de stem van Kovacs. Het is een stem die in eerste instantie aan die van Amy Winehouse doet denken, maar het is ook een stem die uiteindelijk veel dieper graaft. Kovacs sluit immers ook aan bij de grote blues-, soul- en jazz-zangeressen uit een verder verleden en dat is een groot goed. Kovacs heeft in vocaal opzicht de ongepolijste soul van Amy Winehouse, maar heeft hiernaast ook het tegendraadse van Nina Simone, de grandeur van Shirley Bassey, de power van Etta James, de melancholie van Billie Holiday, de bezwering van Beth Gibbons (Portishead) en zo kan ik nog wel even door gaan.
Alleen de stem van Kovacs is al genoeg om van Shades Of Black (een verwijzing naar Amy Winehouse's Back To Black?) een prima debuut te maken, maar de plaat heeft nog veel meer sterke wapens.
Bij de eerste noten van de openingstrack denk je nog even dat Kovacs zich, net als Amy Winehouse, goed thuis voelt in een muzikaal landschap waarin Motown achtige soul domineert, maar je weet snel beter. Shades Of Black raakt af en toe aan Motown soul, maar kiest over het algemeen voor een donkerder, stemmiger en eigenzinniger geluid. Het is een geluid dat opvalt door prachtige arrangementen. Het zijn arrangementen waarin blazers en strijkers vaak de dienst uit maken, maar het zijn ook arrangementen die de muziek van Kovacs een beeldend karakter geven.
Shades Of Soul heeft het filmische van de eerste plaat van Goldfrapp, maar heeft ook het grootse en bijna pompeuze van Shirley Bassey (met Shades Of Black kunnen de samenstellers van de soundtracks bij James Bond films voorlopig vooruit). Hiernaast hoor ik regelmatig overeenkomsten met de platen van Portishead; deels door de vocalen, deels door het bezwerende maar tegelijkertijd ook avontuurlijke muzikale landschap. Maar aan de andere kant heeft Shades Of Black ook de intimiteit en doorleving van een wat ongure nachtclub.
Het laatste dat opvalt bij beluistering van Shades Of Black zijn de urgentie en de volwassenheid van de songs van Kovacs. Sharon Kovacs kreeg het tot dusver niet voor niets in het leven en dat hoor je terug in haar songs, die overlopen van vechtlust, agressie en ambitie. Shades Of Black bevat flink wat songs die behoorlijk lekker in het gehoor liggen, maar ze gaan ook allemaal ergens over. Dat hoor je en dat voel je. Het geeft de songs van Kovacs een impact die zeldzaam is.
Wanneer je al het bovenstaande samenvoegt krijg je een plaat die je bij eerste beluistering vastgrijpt en vervolgens heel lang in een wurggreep houdt. Shades Of Black is een plaat die in vocaal, instrumentaal, productioneel, artistiek en emotioneel opzicht diepe indruk maakt. En hij wordt alleen maar beter en indrukwekkender. Het is een plaat met internationale allure die van Sharon Kovacs een hele grote moet maken. Gooi dus af die bontkraag Kovacs en verover de wereld! Shades Of Black is er absoluut goed genoeg voor. Erwin Zijleman
cd 
LP