Ik heb een jaar of drie geleden flink genoten van Nootropics van Lower Dens. De band uit Baltimore, Maryland, vermaakte op haar ode aan de intelligentie verhogende drugs eindeloos met lekkere lome dreampop met een hoofdrol voor geweldige gitaarlijnen, ijle elektronica en de wat weemoedige zang van Jana Hunter. Nootropics deed me uiteindelijk vooral denken aan de platen van Beach House (dat helaas van de aardbodem verdwenen lijkt), maar Lower Dens bouwde ook wel degelijk flink door aan een eigen, bij vlagen lekker eigenzinnig, geluid.
Gezien mijn zeer positieve ervaringen met de vorige plaat van Lower Dens en de zeer positieve recensies waarop deze plaat destijds kon rekenen, verbaast het me een beetje dat opvolger Ecscape From Evil tot dusver wat lauwtjes wordt ontvangen (en dat is een understatement).
Ik heb de plaat daarom wat langer laten liggen dan echt nodig was en dat blijkt nergens voor nodig. Escape From Evil borduurt immers voor een belangrijk deel voort op zijn voorganger en kiest hooguit voor een net wat andere en misschien net wat toegankelijkere invalshoek.
Alles wat ik hierboven over de muziek van Lower Dens heb gezegd is ook van toepassing op de nieuwe plaat van de band rond Jana Hunter. Wanneer ik Escape From Evil vergelijk met Nootropics valt op dat de ruim aanwezige synths dit keer meer klanken uit de 80s halen, waardoor de donkere muziek van de band soms herinnert aan die van Siouxise Sioux in haar beste dagen. Het is een extra ingrediënt dat uitstekend past in de muziek die Lower Dens maakt.
Lower Dens is, zeker bij afwezigheid van Beach House, meester in het maken van lekkere dromerige muziek en het is nog altijd muziek met veel tinten grijs en zwart. Escape From Evil is zoals gezegd misschien iets toegankelijker dan Nootropics, maar de verschillen moeten zeker niet overdreven worden. Lower Dens maakt nog altijd muziek die stevig is geïnspireerd door de dreampop uit de jaren 90, maar combineert deze nu op succesvolle wijze met postpunk en synthpop uit de jaren 80.
Het blijkt een combinatie die uitstekend werkt. De dromerige gitaarlijnen klinken prachtig op een zwaar aangezet elektronisch klankentapijt, maar ze combineren ook wonderwel met de veel lichtvoetigere synthpop klanken, die Lower Dens overigens lang niet voor alle songs uit de kast trekt.
In muzikaal opzicht is Escape From Evil veelzijdiger dan zijn voorganger en dat is ook in vocaal opzicht het geval. Jana Hunter was op Nootropics al een aansprekend boegbeeld, maar op Escape From Evil blijkt ze vele stappen verder. Het ene moment hoor je de hogepriesteres die Nico ooit was, het volgende moment zwartkijkers als Siouxsie Sioux en Beach House zangeres Michelle Legrand, maar Jana Hunter kan op de nieuwe plaat van Lower Dens ook uit de voeten als lichtvoetige popzangeres of als heuse crooner en steekt ook nog een keer Grace Slick naar de kroon in een zwaar psychedelische track.
Ik ben al met al weer zeer te spreken over Lower Dens. Nootropics was misschien wat consistenter dan deze nieuwe plaat, maar het inslaan van nieuwe wegen zorgt voor de vernieuwing die we zo graag zien in de popmuziek en levert bovendien een aantal geweldige songs op. Tot dusver helaas verguisd, maar ik vind het echt een hele leuke en lekkere plaat. Erwin Zijleman
cd 
LP