Ik hou wel van muziek vol invloeden uit de shoegaze en dreampop uit de jaren 90, al moet ik zelfs als liefhebber van dit soort platen toegeven dat het aantal releases in dit genre op het moment wel erg groot is. De nieuwe release van Best Coast heb ik daarom wat langer laten liggen dan de vorige releases van het duo uit Los Angeles. Dat had overigens niet alleen te maken met de hoeveelheid releases in het genre, maar zeker ook met het feit dat Bethany Cosentino en Bobb Bruno zich op California Nights wat los hebben gemaakt van de strenge leer van de shoegaze en de dreampop.
Dat spreekt in eerste instantie alleen maar in het voordeel van het Amerikaanse tweetal, maar na een paar keer horen vond ik de verleiding toch net wat minder groot dan ik van Best Coast gewend was, waardoor ik toch de voorkeur gaf aan nieuwe helden in het genre als Chastity Belt en Joanna Gruesome.
Nu zijn dit allebei bands die invloeden uit de dreampop en shoegaze hebben voorzien van een wat stevigere rockinjectie en feitelijk heeft Best Coast dit ook gedaan en misschien nog wel wat rigoureuzer waardoor de invloeden die op de vorige platen van het duo nog domineerden wat verder naar de achtergrond zijn gedrongen.
Toen ik eenmaal had geaccepteerd dat Best Coast de zoet- en kleurstoffen deels heeft verbannen uit haar muziek, begon California Nights toch weer te groeien en inmiddels ben ik behoorlijk verslingerd aan de derde plaat van Bethany Cosentino en Bobb Bruno.
California Nights bevat nog een flinke scheut invloeden uit de dreampop en met name de shoegaze, maar heeft hiernaast zijn hart verloren aan de wat stevigere rock uit de jaren 90. Het doet me meer dan eens denken aan de platen van Hole, die dankzij die vreselijke Courtney Love nooit de waardering kregen die ze wel degelijk verdienden, maar California Nights bevat ook meerdere stevige popliedjes waarvoor een band als Weezer zich niet zou hebben geschaamd.
Toch klinkt Best Coast anders dan de genoemde bands en dat is in eerste instantie vooral de verdienste van de geweldige zang van Bethany Cosentino, die kan klinken als een ruige rockchick, maar ook beschikt over de verleidingskracht van de protegees van Phil Spector uit de jaren 60 of Blondie’s Deborah Harry.
Eenmaal gegrepen door de zang van Bethany Cosentino, stijgt ook de waardering voor de bijdragen van Bobb Bruno die California Nights heeft voorzien van heerlijk afwisselend en buitengewoon trefzeker gitaarspel.
Eenmaal bekomen van de eerste teleurstelling ben ik ontzettend blij met California Nights. Best Coast heeft een plaat gemaakt die iets toevoegt aan hun eerste twee platen en het is een plaat die meerdere stromingen op knappe wijze met elkaar weet te verbinden. California Night walst gedurende een groot deel van de speelduur als een stoomtrein over je heen, maar heeft ook liefhebbers van wat subtielere muziek veel te bieden, zeker wanneer aan het einde van de plaat wat gas wordt teruggenomen en invloeden uit de pop aan terrein winnen.
Ik moest het even laten bezinken, maar inmiddels durf ik wel te beweren dat Best Coast een sterke derde plaat heeft afgeleverd. Een hele sterke plaat zelfs. Erwin Zijleman
cd 
LP