Holychild is een duo uit Los Angeles dat onlangs met haar muziek opdook in de officiële campagne voor de stevig getypte Apple Watch. Hiermee trekken multi-instrumentalist Louie Diller en zangeres Liz Nistico, ondanks de wat tegenvallende belangstelling voor het wonderhorloge van Apple, een miljoenenpubliek. Die tegenvallende belangstelling voor het horloge van Apple kan overigens ook in het voordeel van Holychild werken, want persoonlijk vond ik de achtergrondmuziek interessanter dan de flitsende features van de Apple Watch en dat was in het verleden wel eens anders bij de promotiecampagnes van Apple.
Dat Holychild nog veel meer in huis heeft laat het horen op het onlangs verschenen debuut The Shape Of Brat Pop To Come (een speelse verwijzing naar Ornette Coleman’s The Shape Of Jazz To Come uit 1959). Louie Diller en Liz Nistico maken op hun debuut hitgevoelige popmuziek met een hoofdletter P, maar het is wel popmuziek met een twist, waardoor Holychild me uiteindelijk toch heeft weten te verleiden met haar debuut.
De muziek van Holychild is elektronisch, vaak wat zwaar aangezet, buitengewoon aanstekelijk en voorzien van lichtvoetige zang. Het is muziek die vaak het etiket kauwgomballenpop krijgt opgeplakt, maar hiermee doe je het duo uit Los Angeles toch wat te kort.
The Shape Of Brat Pop To Come gaat vooral aan de haal met invloeden uit de electropop en de R&B, maar ook invloeden uit de indie-pop, uit de 80s pop en de new wave hebben hun weg gevonden naar het uiteindelijk vooral bijzondere geluid van Holychild.
The Shape Of Brat Pop To Come doet met mij wat de platen van Bananarama in de jaren 80 met me deden (tot de intrede van Stock, Aitken en Waterman). Stuk voor stuk platen die in eerste instantie stiekem (in de betere platenzaak liet ik ze verzegelen omdat ze zogenaamd voor mijn nichtje waren) door mij werden omarmd als ‘guilty pleasures’, maar uiteindelijk veel knapper in elkaar bleken te steken dan over het algemeen werd en wordt vermoed.
Het geldt ook voor The Shape Of Brat Pop To Come van Holychild. Het debuut van Holychild laat zich beluisteren als een lichtvoetige popplaat vol met hits, maar graaf net wat dieper en er komt veel moois aan de oppervlakte. Louie Diller heeft de plaat voorzien van een avontuurlijk elektronisch geluid, dat zich heeft laten inspireren door een aantal decennia popmuziek. Het is een geluid dat sprankelt, maar het is ook een geluid dat zich buiten de gebaande paden durft te bewegen en net zo makkelijk aansluit bij het geluid van Katy Perry of Lady Gaga als bij dat van Tom Tom Club, Luscious Jackson of het zwaar onderschatte Bow Wow Wow om maar eens wat uitersten te noemen.
De zang van Liz Nistico blijkt minstens even veelzijdig. De jonge Amerikaanse klinkt soms als een blik cheerleaders, sluit meer dan eens aan bij de al eerder genoemde Katy Perry, maar kan ook verrassen met voorzichtige raps zoals die gemaakt werden in een tijd waarin Liz Nistico nog lang niet geboren was.
Natuurlijk is The Shape Of Brat Pop To Come van Holychild geen plaat voor iedereen, maar voor een ieder die, net als ik, niet vies is van goed gemaakte frisse popmuziek is dit een heerlijk zomerplaatje. Een zomerplaatje vol aanstekelijke meezing popliedjes, maar ook een zomerplaatje vol aangename, broeierige en soms wat ondeugende verrassingen. De Apple Watch laat ik als Apple freak aan me voorbij gaan, maar de bijbehorende soundtrack van Holychild omarm ik met liefde. Erwin Zijleman
cd 
LP