The Deslondes is een band uit New Orleans die op het moment, met name in de Verenigde Staten, stevig aan de weg timmert. De band doet dit met muziek die over het algemeen een aantal decennia terug gaat in de tijd. The Deslondes citeren rijkelijk uit de jaren 50, waarbij afwisselend invloeden uit de rock ’n roll, heel veel country, honky tonk, soul en de rijke muzikale historie van New Orleans centraal staan.
Het is natuurlijk allemaal eerder gedaan, maar ik ken geen andere plaat waarop zoveel invloeden uit de jaren 50 en 60 worden gecombineerd in één totaalgeluid. Ik ken ook niet veel platen waarop met zoveel plezier muziek wordt gemaakt, maar The Deslondes maken ook nog eens op hele fraaie wijze muziek. Het titelloze debuut van The Deslondes imponeert hierdoor van de eerste tot de laatste noot en vermaakt nog meer.
Het is een plaat die uitnodigt tot associëren met alles van Hank Williams, Fats Domino, Jerry Lee Lewis en Woody Guthrie tot Johnny Cash, Elvis Presley, Lee Hazlewood en Townes van Zandt, maar het is ook een plaat die een mooie zomeravond glans geeft.
The Deslondes kunnen een aardig potje spelen, waarbij altijd wel een verrassend instrument opduikt (met hoofdrollen voor de gitaren, viool en pedal steel) en waarbij bovendien constant wordt geschakeld tussen ingetogen songs en veel uitbundigere songs. De leden van de band overtuigen ook nog eens in vocaal opzicht en weten hoe een goede song in elkaar steekt.
Ik kan me zomaar voorstellen dat je de band tegen komt in een goedkope club in New Orleans of op een willekeurige straathoek van de stad die muziek ademt, maar The Deslondes hebben ook een bijzonder goede plaat gemaakt. Een knap geproduceerde plaat bovendien, want de van Benjamin Booker, Alabama Shakes en Hurray For The Riff Raff bekende Andrija Tokic heeft de plaat gezien van een fraai en gloedvol geluid.
Dat dit een topplaat is wist ik eigenlijk al nadat ik hem één keer had gehoord, maar nu ik vrijwel iedere noot van de plaat ken is hij nog veel en veel beter. En lekkerder. Erwin Zijleman
cd 
LP