Voor mijn jaarlijst ga ik dagen wikken en wegen, op een goudschaaltje als het moet. Voor de 15 van 2015 (van januari tot en met juni om precies te zijn) pak ik de 15 platen die ik het meest gedraaid heb. Niet meer en niet minder.
Niet per definitie de beste platen, maar wel de platen die ik keer op keer wilde horen. Niet gerangschikt, maar in de volgorde waarin ze op deze BLOG zijn gerecenseerd. En steeds voorzien van een one-liner.
Muzikanten die de jaren 70 doen herleven zijn er momenteel volop, maar zo tijdloos en vooral ook zo goed als deze muzikant zijn er maar heel weinig; trip down to Memory Lane.
Luister naar Goon van Tobias Jesso Jr. en je hoort flarden van de beste platen van Elton John, Paul McCartney, Randy Newman, Harry Nilsson, Billy Joel, John Lennon en, vooruit, Gilbert O'Sullivan.
Tobias Jesso Jr. bouwt zijn songs op rond zijn tijdloos klinkende pianospel en beschikt over een stem die heel veel kanten op kan.
Goon opent direct met een hopeloos verslavend popliedje. Het is een popliedje dat is gebouwd rond een paar eenvoudige maar ook betoverende pianoakkoorden, waarna de dromerige vocalen van Tobias Jesso Jr. en wat strijkers op de achtergrond de rest doen.
Goon bevat een flink aantal van dit soort tijdloze popliedjes, maar Tobias Jesso Jr. kan op Goon meerdere kanten op. Hij beschikt over een stem die raakt aan die van alle hierboven genoemde inspiratiebronnen, maar ook in muzikaal opzicht is Goon een veelzijdige plaat. Dat ligt niet direct aan het instrumentarium, waarin altijd de piano centraal staat (al zijn er op de achtergrond altijd wel wat andere instrumenten en grijpt Tobias Jesso Jr. ook een keer naar de akoestische gitaar), maar wel aan het vermogen van de Canadese singer-songwriter om schaamteloos aanstekelijke popliedjes af te wisselen met songs die wat lastiger te doorgronden zijn.
Direct bij eerste beluistering van Goon van Tobias Jesso Jr. had ik het idee dat ik naar een klassieker aan het luisteren was. Dat heeft aan de ene kant te maken met de duidelijk herkenbare inspiratiebronnen van de Canadees en zijn vermogen om volstrekt tijdloze popliedjes te schrijven, maar voor het maken van een klassieker is meer nodig.
Dat meer zit op het debuut van Tobias Jesso Jr. vooral in de emotie die de Canadees in zijn songs legt. Tobias Jesso Jr. is in de liefde zo te horen al in heel wat diepe dalen beland en maakt van zijn hart geen moordkuil. Vrijwel alle songs op de plaat gaan over de liefde en dan met name over de schaduwzijde van de liefde. Dat is al decennia lang een uitstekende voedingsbodem voor memorabele songs, maar lang niet iedereen is in staat om zoveel emotie of zelfs leed in zijn of haar songs te leggen als Tobias Jesso Jr. doet op Goon.
Goon is een plaat waar de ellende van af druipt, maar het is ook een plaat van een bijna ongekende schoonheid. Tobias Jesso Jr. grossiert op Goon in songs die je na één keer horen nooit meer wilt vergeten. Het zijn songs die door alle emotie diep onder de huid kruipen, maar het zijn songs met zo schaamteloos aanstekelijke akkoorden dat je ze na één keer horen meefluit, of je dit nu wilt of niet.
Voor Goon werd een beroep gedaan op meerdere producers, van wie Ariel Rechtshaid (Vampire Weekend, Haim) en Black Keys drummer Patrick Carney de bekendste zijn. Goon is desondanks een consistent klinkende plaat en het is een plaat die net zo goed door Bernie Taupin of George Martin geproduceerd zou kunnen zijn.
Goon komt echter het best tot zijn recht wanneer je niet steeds op zoek gaat naar vergelijkingsmateriaal uit een ver verleden. Dan hoor je immers pas hoe mooi de popliedjes van Tobias Jesso Jr. zijn en hoeveel gevoel hij in zijn songs legt. Goon klinkt uiteindelijk niet als een klassieker, maar is er ook een. 2015 is tot dusver een prima muziekjaar, maar deze plaat steekt er vooralsnog een flink stuk bovenuit. Erwin Zijleman
cd 
LP