De muziek van CocoRosie werd een jaar of tien geleden in het hokje freak-folk geduwd. Daar hoorde de muziek van het Franse tweetal eigenlijk niet thuis, maar van alle mogelijke hokjes paste het hokje met de vreemde folk waarschijnlijk nog het best. Het hokje freak-folk is inmiddels door een gebrek aan belangstelling al weer opgedoekt, maar CocoRosie bestaat nog steeds.
Ik denk dat het verstandig is om geen nieuwe poging te doen om de muziek van de Franse zusjes Bianca en Sierra Casady, want ook de nieuwe plaat van het tweetal laat zich niet in een hokje duwen.
Heartache City roept af en toe herinneringen op aan het verleden van CocoRosie, maar het grootste deel van de plaat klinkt toch weer net wat anders dan we van het tweetal gewend zijn.
Het gebruik van subtiel klinkende instrumenten, waaronder speelgoed instrumenten en blazers, is inmiddels bekend, net als de licht prettig gestoorde zang van de zusjes Casady. Hiernaast slaat CocoRosie ook dit keer nieuwe wegen in.
Heartache City bevat meer invloeden uit de hiphop, maar CocoRosie zou CocoRosie niet zijn wanneer deze invloeden niet zouden worden verwerkt in een uniek geluid. Het is een ingetogen geluid, waarin zowel de instrumentatie als de vocalen uiterst subtiel en zeer verrassend zijn.
Heel makkelijk maken Bianca en Sierra Casady het de luisteraar niet, maar als je eenmaal gewend bent aan de bijzondere muziek van de Franse zusjes, is ook beluistering van Heartache City weer een fascinerende en vaak bijzonder aangename muzikale reis. Wanneer ik de plaat probeer in te passen in het oeuvre van CocoRosie ligt een vergelijking met de eerste twee platen voor de hand, al zijn de bijzondere ritmes nieuw.
Bianca en Sierra Casady vertellen op Heartache City het ene na het andere bijzonder verhaal en het zijn verhalen die op unieke wijze zijn ingekleurd. In het begin is het misschien even wennen, maar Heartache City blijkt al snel een even intrigerende als betoverende plaat. Een beetje vreemd misschien, maar wel bijzonder lekker. Erwin Zijleman
