De platen die Joe Jackson tussen 1979 en 1986 maakte heb ik vrijwel allemaal in huis en van deze platen koester ik met name Look Sharp en I’m The Man uit 1979, Night And Day uit 1982 en Big World uit 1986 tot op de dag van vandaag.
Sindsdien heb ik het nog vaak geprobeerd met Joe Jackson, maar geen van de platen die de Britse muzikant sindsdien heeft gemaakt wist me te raken of te boeien.
Ik had dan ook geen hoge verwachtingen van het onlangs verschenen Fast Forward, maar inmiddels heb ik de nieuwe plaat van Joe Jackson toegevoegd aan het bovenstaande rijtje.
Joe Jackson maakte de afgelopen 30 jaar vooral minder toegankelijke platen, maar op Fast Forward keert hij terug naar het geluid van platen als Night And Day en Big World.
Fast Forward bevat ruim 70 minuten muziek en het is opvallend diverse muziek. Dat heeft alles te maken met het opnameproces. Joe Jackson nam zijn nieuwe plaat op in vier steden en in elke stad werkte hij met andere muzikanten.
Het eerste deel van de plaat werd opgenomen in New York, waarbij Joe Jackson werd bijgestaan door gitarist Bill Frisell en meesterdrummer Brian Blade. Het levert mijn favoriete songs op de plaat op, maar ook de in Amsterdam opgenomen songs met leden van Zuco 103, de in Berlijn op de band geslingerde songs met Greg Cohen en Earl Harvin en de samen met leden van de band Galactic in New Orleans opgenomen songs overtuigen zeer.
Ondanks de wisselende instrumentatie klinken alle songs op de plaat immers als echte Joe Jackson songs en het zijn songs die net zo urgent klinken als de songs op zijn meesterwerken uit de jaren 80.
Met name Night And Day was tot voor kort nog een graag geziene gast in mijn cd-speler, maar de komende tijd hou ik het bij Fast Forward. Of het net zo’n klassieker gaat worden als de eerder genoemde platen durf ik niet te zeggen, maar Fast Forward is zeker goed. Heel goed zelfs. Erwin Zijleman
cd LP