De uit Akron, Ohio afkomstige, maar tegenwoordig vanuit Nashville opererende Patrick Sweany maakt inmiddels al ruim 15 jaar platen, maar zelf ken ik de Amerikaanse singer-songwriter pas sinds uit 2013 stammende Close To The Floor, dat ik overigens pas een paar maanden geleden ontdekte. Ik was nog steeds van plan om aandacht te besteden aan deze ijzersterke plaat, maar met Daytime Turned To Nighttime ligt er al weer een nieuwe plaat van Patrick Sweany in de winkel.
Het is een plaat die wederom laat horen dat Patrick Sweany beschikt over meerdere grote talenten.
Daytime Turned To Nighttime is allereerst een geweldige gitaarplaat. Het bluesy gitaarspel van Patrick Sweany is over het algemeen genomen heerlijk ingetogen en verrassend veelkleurig. Het is gitaarspel dat afwisselend associaties oproept met dat van grootheden als Tony Joe White, Sonny Landreth en Ry Cooder.
Patrick Sweany speelt zo aangenaam dat hij van mij best een hele plaat met zijn gitaarwerk zou mogen vullen, maar hij schrijft ook nog eens prima songs. Het zijn dit keer vooral lome en zeer ingetogen songs en dat past uitstekend bij het gitaarspel van Patrick Sweany en bij zijn mooie stem. Het is een stem die af en toe wat doet denken aan die van John Hiatt, al zijn de vocalen van Patrick Sweany wat gevarieerder en wat mij betreft ook emotievolle.
Daytime Turned To Nighttime bevat een aantal 100% blues songs, maar Patrick Sweany is ook een meester in het aan elkaar smeden van de verschillende stijlen binnen het rootssegment, wat van Daytime Turned To Nighttime een heerlijk veelzijdige plaat maakt.
De Amerikaan speelt en zingt zelf de sterren van de hemel, maar ook zijn band en achtergrondvocalisten dragen nadrukkelijk bij aan het muzikale plezier dat van deze plaat af spat. Echt een plaat om verliefd op te worden en vervolgens nog heel lang te blijven. Ik laat hem voorlopig niet meer los. Erwin Zijleman
