Brussel is de laatste dagen vooral negatief in het nieuws, maar er komt ook veel moois uit de Belgische hoofdstad. De Brusselse band Leonore werd aan het begin van het jaar door een gerenommeerde Belgische website uitgeroepen tot talent van het jaar en maakt dit nu meer dan waar met haar debuut Phoenix.
De basis van Leonore wordt gevormd door zangeres Chloë Nols, die met haar mooie en warme vocalen voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor de betovering op het debuut van Leonore.
Phoenix verrast met vooral intieme luisterliedjes en het zijn luisterliedjes vol diepgang. Die diepgang hoor je bijvoorbeeld in de bijzonder fraaie instrumentatie, waarin ingetogen klanken van gitaar en piano uitstekend samengaan met eigenzinnige arrangementen met strijkers of percussie.
De instrumentatie op Phoenix is stemmig en licht melancholisch, maar het is ook een instrumentatie vol spanning en avontuur. Het past allemaal prachtig bij de uitstekende zang van Chloë Nols, die uitstekend uit de voeten kan in intieme singer-songwriter muziek, maar ook wat complexere songs makkelijk naar een hoger plan kan tillen met veelzijdige vocalen. Chloë Nols verrast niet alleen met wonderschone zang, maar ook met bijzondere teksten, die het debuut van Leonore van nog wat meer diepgang voorzien.
Ik was direct bij eerste beluistering diep onder de indruk van de stemmige klanken op het debuut van Leonore, maar Phoenix is ook nog eens een plaat die flink lang door blijft groeien.
Als promomateriaal ontving ik één bestand met alle tracks. Dat vond ik in eerste instantie niet heel handig, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik Phoenix als één geheel ben gaan beluisteren en ben gaan waarderen. Dat ligt tegenwoordig wat minder voor de hand dan in het verleden, maar het voegt wel degelijk iets toe aan de luisterervaring.
Zeker als de avond valt wint Phoenix van Leonore snel aan kracht, waarbij het niet zoveel uitmaakt of de band kiest voor zeer intieme luisterliedjes of voor voorzichtige flirts met aanstekelijke pop. Op beide terreinen overtuigt de band opvallend makkelijk.
Leonore werd op basis van een enkele track in België uitgeroepen tot talent van het jaar en ik begrijp waarom. Phoenix is immers een plaat om zielsveel van te houden. Het is een plaat die verwarmt en betovert, maar het is ook een plaat die intrigeert, aanzet tot nadenken en die steeds weer nieuwe dingen laat horen.
Er is dit veel jaar al veel moois uit België gekomen, maar Phoenix van Leonore steekt er met kop en schouders boven uit. Over het algemeen weten we in Nederland wel raad met de krenten uit de Belgische popmuziek. Laat dat voor deze prachtplaat niet anders zijn. Erwin Zijleman
Meer weten? Zie http://www.leonoreband.com
