Het titelloze debuut van de uit Londen afkomstige band Cheatahs wist me vorig jaar net niet voldoende te overtuigen voor een plekje op mijn BLOG. De door shoegaze en indie-rock beïnvloede muziek van de band klonk weliswaar bijzonder lekker, maar wist zich wat mij betreft niet voldoende te onderscheiden van alles dat er al was. En er zijn nogal wat bands die zich door de shoegaze van weleer laten beïnvloeden.
Het eind dit jaar verschenen Mythologies bevalt me een stuk beter. Cheatahs laat zich ook op haar tweede plaat nadrukkelijk beïnvloeden door muziek uit de hoogtijdagen van het shoegaze genre, maar werkt op hetzelfde moment ook aan een meer eigen geluid.
Het is een geluid dat opvalt door lekker veel zweverige passages, die prachtig passen in het gruizige shoegaze geluid. Het klinkt nog steeds bekend in de oren, maar waar ik de muziek van Cheatahs vorig jaar nog meer van hetzelfde vond, maakt de band met haar tweede plaat indruk.
Mythologies is sterk geïnspireerd door de platen van roemruchte bands als My Bloody Valentine, Ride en Swervedriver, maar laat ook voldoende uitstapjes buiten de gebaande paden van de shoegaze horen.
Zo flirt Cheatahs meer dan eens met elektronica en psychedelica en verwerkt het ook invloeden uit onder andere de Krautrock in haar muziek. Mythologies is hierdoor een plaat die aan de ene kant lekker weg luistert en herinnert aan de hoogtijdagen van het zo mooie genre, maar het is aan de andere kant ook een spannende plaat die steeds andere dingen laat horen en die soms flink experimenteert.
Bij eerste beluistering was ik vooral onder de indruk van het heerlijke shoegaze geluid op de plaat, maar hoe vaker ik Mythologies hoor hoe meer ik word gegrepen door alle bijzondere invloeden die de band uit Londen verwerkt op deze plaat.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je goed hoe rijk de tweede plaat van Cheatahs klinkt en hoeveel bijzonders er in de muziek van de band zit. Ik begrijp er dan ook niets van dat de tweede plaat van Cheatahs na het zo bejubelde debuut voornamelijk is genegeerd. Mythologies haalde vrijwel geen enkel jaarlijstje, maar deze knappe plaat had daarin zeker niet misstaan. Ook niet in dat van mij. Erwin Zijleman
