De vier platen die de Amerikaanse (progressive) bluegrass band Crooked Still tussen 2005 en 2010 maakte zijn in Nederland niet heel bekend, maar iedereen die ze kent (en koestert) weet dat ze stuk voor stuk worden gedragen door de prachtige vocalen van Aoife O’Donovan. Deze Aoife O’Donovan debuteerde in de zomer van 2013 met het al even mooie Fossils, dat helaas maar weinig aandacht kreeg.
Ook het afgelopen week verschenen In The Magic Hour wordt niet in één adem genoemd met de andere grote releases van het moment, maar behoort wat mij betreft wel degelijk tot de betere platen die tot dusver in 2016 zijn verschenen.
In The Magic Hour borduurt voort op zijn mooie maar helaas ondergewaardeerde voorganger, werd wederom geproduceerd door topproducer Tucker Martine en opgenomen in diens studio in Portland, Oregon.
Aoife O’Donovan krijgt op haar nieuwe plaat hulp van een aantal sterren uit de progressive bluegrass scene, onder wie Chris Thile, Sara Watkins en Sarah Jarosz, maar net als op Fossils slaat Aoife O’Donovan ook op haar nieuwe plaat weer haar vleugels uit richting andere genres.
Ook In The Magic Hour is weer lichtvoetiger dan de op bluegrass georiënteerde muziek van Crooked Still en verrast ook volop met lekker in het gehoor liggende folkpop. Hiernaast eert Aoife O’Donovan op In The Magic Hour haar tijdens het opnemen van de plaat overleden grootvader door op zoek te gaan naar haar Ierse roots en is er ruimte voor experiment.
In muzikaal opzicht steekt het allemaal knap in elkaar, de productie van Tucker Martine is zoals altijd trefzeker en Aoife O’Donovan beschikt over een stem waarvoor je alleen maar kunt smelten. Het is een stem die nog steeds doet denken aan die van Alison Krauss, al herken ik inmiddels ook de eigen klankkleur van Aoife O’Donovan.
Omdat In The Magic Hour ook nog eens vol staat met even knappe als mooie songs, is In The Magic Hour voor mij inmiddels een plaat om te koesteren. Wie volgt? Erwin Zijleman
