Last Summer uit 2011 en Personal Record uit 2013 lieten zich vooral beïnvloeden door de Amerikaanse singer-songwriter muziek uit de jaren 70 en deze invloeden hebben ook hun weg gevonden naar Eleanor Friedberger’s derde soloplaat New View.
De Amerikaanse singer-songwriter verruilde na Personal Record de metropool New York voor een veel rustiger plekje in de staat New York en dat hoor je op New View. De derde soloplaat van Eleanor Friedberger ademt rust en ruimte en is ver verwijderd van de hectiek van The Big Apple.
In muzikaal opzicht kruipt New View nog wat dichter tegen de popmuziek uit de jaren 70 aan dan zijn twee voorgangers. Ook voor New View lijkt de muziek van Harry Nilsson een belangrijke inspiratiebron geweest, maar Pitchfork wijst ook op de invloed van Fleetwood Mac’s Tusk (en dan met name de songs van Lindsey Buckingham op deze plaat) en dat is vergelijkingsmateriaal dat veel te mooi en ook veel te belangrijk is om te laten liggen.
Net als Fleetwood Mac op Tusk, maakt Eleanor Friedberger op New View immers tijdloze popliedjes die makkelijk verleiden, maar die ook niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren. Het eerste zorgt voor de aangename luisterervaring, het tweede voor het prikkelen van de fantasie.
Dat laatste doet Eleanor Friedberger op subtiele wijze. New View lijkt misschien zo weggelopen uit de jaren 70, maar zit vol subtiele uitstapjes naar andere decennia. Het voorziet de aangename popliedjes op de plaat van diepte en avontuur.
Het solowerk van Eleanor Friedberger wordt, net als het werk van The Fiery Furnaces, makkelijk over het hoofd gezien, maar New View is te mooi om te laten liggen. Veel te mooi. Voor mij is het er in ieder geval een om te koesteren. Erwin Zijleman
