De Nederlandse muzikant Theo Sieben oogstte in 2012 veel lof met zijn plaat Invite To Dance, maar het eerder deze maand verschenen Delphinidin is mijn eerste kennismaking met zijn muziek. Het is een kennismaking die naar veel meer smaakt. Theo Sieben maakt op Delphinidin muziek die vooral is beïnvloed door de Amerikaanse blues, maar de van oorsprong uit de Peel afkomstige muzikant geeft hier wel een eigen draai aan.
Na een kort akoestisch intro verrast Delphinidin direct met de bijzondere titeltrack, waarin invloeden uit de blues worden gecombineerd met bijzondere blazers (waaronder een Franse hoorn) en dromerig aandoende koortjes.
Waar veel Nederlandse muzikanten er helaas niet in slagen om hun afkomst te verbergen, is de wijze waarop Theo Sieben zijn teksten voordraagt van internationale allure. Hetzelfde geldt voor zijn muziek.
Het is knap hoe een aantal songs op Delphinidin redelijk traditioneel opent, maar langzaam maar zeker wordt voorzien van ingrediënten die de muziek van Theo Sieben een eigen geluid geven. Het is even knap hoe Theo Sieben op Delphinidin met pure en doorleefde tracks kan aansluiten bij de bluesmuziek uit een heel ver verleden.
Bij beluistering van de plaat waan je jezelf meer dan eens op een veranda aan de oevers van de Mississippi, in een broeierige plattelandskerk, of in een club in één van de belangrijke straten van New Orleans (zeker wanner de trombone van Joost Belinfante aanschuift) en eigenlijk maar zelden in Amsterdam (de huidige woonplaats van Theo Sieben en ook de plek waar de plaat werd opgenomen).
De basis van de muziek van Theo Sieben wordt gevormd door zijn fraaie gitaarspel (op vintage bluesgitaren) en zijn doorleefde maar ook veelzijdige stem, maar ook de bijdragen van onder andere blazers, andere snareninstrumenten, orgel, percussie en een incidentele vrouwenstem dragen nadrukkelijk bij aan de bijzondere sfeer op Delphinidin.
Theo Sieben heeft een plaat gemaakt die ver is verwijderd van onze jachtige samenleving. Wanneer je je open stelt voor de mooie klanken en indringende songs op de plaat staat de tijd even stil en is er alle aandacht voor de schoonheid van het moment. Dat kunnen we in deze dagen vol heftig nieuws wel even gebruiken, maar Delphinidin van Theo Sieben is wat mij betreft ook een blijvertje. Erwin Zijleman
