Wat maakte de Canadese band Suuns drie jaar geleden met Images Du Futur een verpletterende plaat. Makkelijk was het zeker niet. Ik omschreef de plaat destijds als een mix van Radiohead, Neu!, Godspeed You Black Emperor en Underworld, maar dan met een flinke bak extra gitaren en heel veel experiment.
Ook opvolger Hold/Still is zeker geen makkelijke plaat. Suuns opent haar nieuwe plaat met een aardedonkere track vol overstuurde gitaren, loodzware drums en licht deprimerende vocalen. Het is zo’n track die flink wat luisteraars en hun huisdieren onmiddellijk de gordijnen injaagt, maar het is voor mij ook een track die nieuwsgierig maakt naar hetgeen dat komen gaat.
In de tweede track neemt Suuns gas terug en neemt de elektronica het even over van de gitaren. De bak herrie uit de openingstrack maakt plaats voor bijna minimalistische klanken van een enorme schoonheid. Het is een ingetogen geluid dat subtiel wordt ingekleurd door onderkoelde elektronica, een voorzichtig spelende ritmesectie en ingetogen mannen- en vrouwenvocalen. De dynamiek komt van het geweldige gitaarspel, dat bijzonder subtiel kan zijn, maar ook fors kan uithalen of kan verzanden in feedback en vervorming.
Zeker wanneer Suuns kiest voor bijna minimalistische klanken vol herhaling heeft de muziek van de band een bijna bezwerende uitwerking. Het is aardedonkere en behoorlijk experimentele muziek, maar toch vind ik de muziek van Suuns niet heel ontoegankelijk. Suuns stopt haar muziek vol met passages die tegen de haren instrijken, maar bevat nog veel meer passages die het oor strelen.
Ik moet toegeven dat ik er bij eerste beluistering wel wat moeite mee had, want de muziek van Suuns voelt af en toe wat ongemakkelijk, maar als je Hold/Still wat vaker hebt gehoord beginnen de puzzelstukjes op hun plek te vallen en domineert de schoonheid over vervreemding.
Grootste kracht van de band blijft de enorme dynamiek in het geluid van de band. Het ene moment moet je aandachtig luisteren om niets te missen, het volgende moment volgt een aanslag op de trommelvliezen.
Hold/Still mist natuurlijk het sensationeel nieuwe van Images Du Futur, maar het is absoluut een waardig opvolger van deze zwaar onderschatte plaat. Zeker niet voor alle momenten, maar als het moment daar is komt ook Hold/Still weer stevig binnen. Erwin Zijleman
