The Age Of The Understatement van The Last Shadow Puppets was al weer acht jaar geleden om meerdere redenen een opzienbarende plaat. De samenwerking tussen Alex Turner (The Arctic Monkeys) en Miles Kane (The Rascals) kwam op een moment dat hun bands stevig aan de weg timmerden en er geen tijd leek voor andere projecten, bevatte muziek die je niet zag aan komen en bleek ook nog eens een plaat op te leveren die mee kon doen in de jaarlijstjes.
The Last Shadow Puppets leken lange tijd te blijven steken op slechts één plaat, maar onlangs verscheen dan toch plaat nummer twee: Everything You've Come To Expect.
De plaat zag ik natuurlijk niet aankomen, maar in muzikaal opzicht voldoet de tweede van The Last Shadow Puppets redelijk aan de verwachtingen. Het debuut van het gelegenheidstweetal riep vooral associaties op met de vroege platen van David Bowie en Scott Walker en leek eerder in de jaren 60 en 70 dan in de jaren 00 gemaakt. Het geldt ook voor een belangrijk deel voor de tweede plaat van The Last Shadow Puppets.
Gebleven zijn de mooie sfeervolle popliedjes met een hang naar het verleden en de aan David Bowie en Scott Walker herinnerende vocalen. Gebleven zijn ook de prachtige en rijke strijkersarrangementen en de filmische klanken, die niet hadden misstaan in de filmscores van Ennio Morricone.
The Age Of The Understatement imponeerde acht jaar geleden echter vooral door de verrassing en die is natuurlijk wel wat weg op Everything You've Come To Expect. In eerste instantie was ik daarom wat teleurgesteld, maar inmiddels heeft ook de tweede plaat van het duo me te pakken.
Everything You've Come To Expect is zeker geen kopie van zijn voorganger. Dat lijkt een zwakte, maar is uiteindelijk de kracht van de plaat. De plaat begint waar zijn voorganger eindigde, maar schuift naarmate de plaat vordert ook met enige regelmaat op richting de Berlijnse jaren van Bowie of richting de jaren 80 (en bijvoorbeeld richting de muziek van The Style Council).
Het gevoel van sensatie dat bij beluistering van het debuut zo veelvuldig opdook blijft misschien weg, maar toch vind ik Everything You've Come To Expect een steeds betere plaat.
Alex Turner en Miles Kane zijn niet gekomen voor een herhalingsoefening, maar geven hun bijzondere samenwerking nieuwe glans. De meeste critici vinden het teleurstellend, maar ook na tig keer horen vind ik dit een bovengemiddeld goede plaat. En daar blijf ik bij. Erwin Zijleman
