Leyla McCalla groeide als kind van Haïtiaanse immigranten op in New York en New Jersey, maar vertrok na het afronden van haar cello studie aan de New Yorkse universiteit naar het broeierige en bruisende New Orleans, waar ze zich onderdompelde in de rijke (muziek)cultuur en bijverdiende als straatmuzikant. Dat laatste leverde haar een plekje op in het bijzondere collectief The Carolina Chocolate Drops, maar inmiddels staat Leyla McCalla weer op eigen benen.
Haar eerbetoon aan Langston Hughes uit 2014 ontging me nog, maar met A Day For The Hunter, A Day For The Prey maakt Leyla McCalla diepe indruk.
Op de plaat speelt haar cello een belangrijke rol, wat direct zorgt voor een bijzonder geluid in dit genre. De cello krijgt af en toe gezelschap van een gitaar, een banjo en een viool, maar over het algemeen genomen is de instrumentatie op de plaat behoorlijk sober. Door de klanken van de cello is de instrumentatie stemmig en wat weemoedig, waardoor de plaat vooral in de kleine uurtjes uitstekend tot zijn recht komt.
De bijzondere instrumentatie past prachtig bij de stem van Leyla McCalla, die indruk maakt met indringende, veelzijdige en ook opvallend melodieuze vocalen. Het zijn vocalen die prima passen bij de door de rijke cultuur van New Orleans beïnvloedde songs, maar het zijn ook vocalen die deze instrumentatie omhoog halen en kleur geven.
Leyla McCalla verstopt zich op A Day For The Hunter, A Day For The Prey als een kameleon in de muziekcultuur van New Orleans. De in het Engels, Frans en Creools vertolkte songs, bestrijken een opvallend breed palet en doen niet alleen recht aan de cultuur van New Orleans, maar ook aan die van de wortels van Leyla McCalla in Haïti.
Leyla McCalla doet op haar nieuwe plaat veel zelf, maar als voormalig The Carolina Chocolate Drops collega Rhiannon Giddens aanschuift voor een duet wordt getekend voor een van de hoogtepunten op de plaat, net als wanneer gitarist Marc Ribot los mag gaan.
A Day For The Hunter, A Day For The Prey is door de bijzondere instrumentatie en de veelheid aan invloeden zeker geen doorsnee rootsplaat en maakt mede hierdoor indruk. Dat doet Leyla McCalla ook nog eens met haar emotievolle zang en met haar teksten die ergens over gaan en de gevoelige thema’s niet schuwen. Het zijn allemaal ingrediënten van een plaat die absoluut behoort tot één van de mooiste en één van de een meest indrukwekkende van dit moment. Erwin Zijleman
