Ik ben een groot fan van Paul McCartney en heb vrijwel alles dat hij gemaakt heeft in huis. Op de nieuwe compilatie Pure McCartney ben ik dan ook niets tegen gekomen, maar desondanks ben ik heel bij met de door Paul McCartney zelf samengestelde verzamelaar. De luxe editie van Pure McCartney bestaat uit 4 cd’s of LP’s en bevat 67 songs en bijna vierenhalf uur muziek. De standaard editie moet het doen 39 songs in tweeënhalf uur en mist wat mij betreft teveel moois om echt interessant te zijn.
Ook met 67 songs doe je het imposante oeuvre van Paul McCartney nog geen recht, maar de vier schijven bieden zeker een aardige dwarsdoorsnede van het werk van één van de beste en meest invloedrijke songwriters uit de geschiedenis van de popmuziek.
De criticus zal roepen dat er al genoeg McCartney verzamelaars zijn, maar dat valt erg mee. All The Best uit 1987 focuste wel erg op de singles, terwijl op Wingspan een deel van zijn oeuvre, en uiteraard zijn recente werk, onderbelicht bleef. Het mooie van Pure McCartney is dat naast de overbekende singles ook veel minder werk voorbij komt, waaronder ook aardig wat werk van recentere datum.
Wanneer ik een plaat van McCartney uit de kast trek kies ik vrijwel altijd voor één van de klassiekers uit zijn oeuvre en niet voor een van de prima platen die hij de afgelopen decennia heeft gemaakt. De nieuwere songs op Pure McCartney laten horen dat dit niet terecht is en dat winst.
De vier schijven van de nieuwe compilatie richten zich op de muziek die Paul McCartney maakte na het uiteenvallen van The Beatles en komen van zijn soloplaten en de platen die Sir Paul maakte met Wings. Doel van Pure McCartney was volgens de samensteller zelf niet meer dan zorgen voor een paar uur muziek om lekker naar te luisteren, bijvoorbeeld tijdens een lange autorit of op een feestje. Dat is prima gelukt.
Pure McCartney springt bijna vierenhalf uur door het bijzonder rijke oeuvre van Paul McCartney en doet dit van de hak op de tak. McCartney heeft niet gekozen voor een chronologische volgorde en heeft ook in thematisch geen logische volgorde gekozen. Wereldhits worden hierdoor afgewisseld met wat obscuurdere tracks uit zijn oeuvre, terwijl gloednieuwe tracks worden afgewisseld met tracks die stammen uit de tijd dat Paul McCartney zijn eerste stapjes als solomuzikant zette.
Als fan van de songwriter Paul McCartney is het bijna alleen maar genieten, al komen er ook wel een paar hits voorbij die ik nog altijd net wat te lichtvoetig of zoetsappig vind. Over het algemeen genomen betovert Pure McCartney echter met muziek van een niveau dat de meeste muzikanten nooit zullen bereiken of zelfs maar benaderen. Pure McCartney doet me verlangen naar autoritten van minstens vierenhalf uur. Ik kan me niet herinneren dat een andere verzamelaar dat ooit voor elkaar heeft gekregen. Erwin Zijleman
