Way Out Of Weather was al weer bijna twee jaar geleden mijn eerste kennismaking met het solowerk van Steve Gunn, die ik daarvoor alleen kende als gitarist in de band van Kurt Vile. Het was een kennismaking die naar veel meer smaakte en dat meer is nu voorhanden. De Amerikaanse gitarist bracht vorig jaar al een tussendoortje uit, maar Eyes On The Lines is de echter opvolger van Way Out Of Weather en bovendien Steve Gunn’s eerste plaat op het legendarische Matador label.
Het is een plaat die zeker de liefhebbers van het betere gitaarwerk enthousiast zal doen opveren, want alleen in de zes minuten durende openingstrack komen al meerdere fantastische gitaarsolo’s voorbij.
Ook in de tracks die volgen gebeurt er van alles op gitaargebied, waardoor Steve Gunn de handen van de gitaarliefhebbers zeker op elkaar zal krijgen. Misschien gebeurt er zelfs wel wat teveel. Zeker als je de plaat met de koptelefoon beluistert en het gitaarwerk probeert te volgen, gebeurt er zoveel dat er van de rest van de songs niet veel blijft hangen en het je soms duizelt.
Ook met die rest van de songs is helemaal niets mis. Eyes On The Lines laat zich inspireren door een aantal decennia rockmuziek, al domineren ook dit keer invloeden uit de jaren 60 en 70. Steve Gunn maakt songs die klinken als psychedelische jams en het zijn songs die bijzonder aangenaam klinken.
Zonder het gitaarwerk van Steve Gunn zou Eyes On The Lines aangenaam maar niet heel bijzonder zijn, maar het geweldige gitaarwerk van de Amerikaan tilt ook deze plaat weer naar grote hoogten. Veel tracks op de plaat doen wat psychedelisch aan en klinken heerlijk loom. Tijd om weg te dromen is er echter niet, want vrijwel ieder gitaarloopje op de plaat schreeuwt om aandacht. Het zijn gitaarloopjes die steeds weer anders klinken en steeds weer andere dingen doen, wat van Eyes On The Lines een heerlijk veelzijdige gitaarplaat maakt.
Zeker bij de eerste luisterbeurten was ik gefascineerd door de gitaren van Steve Gunn, maar inmiddels kan ik de plaat ook heerlijk op de achtergrond laten voortkabbelen. Het zegt wat over de kwaliteit van de nieuwe plaat van Steve Gunn, die wat mij betreft de ook al uitstekende voorganger makkelijk overtreft. Erwin Zijleman
