Toen de band in de openingstrack ook nog eens een geluid liet horen dat als twee druppels water leek op dat van Mumford & Sons was afhaken dichtbij, maar gelukkig ben ik blijven luisteren.
Islands bleek immers een enorme groeiplaat, die veel meer te bieden bleek te hebben dan grootse stadion folk met een banjo. Islands deed vanwege de banjo natuurlijk denken aan Mumford & Sons, maar de band uit Londen riep ook associaties op met de muziek van onder andere Coldplay, Snow Patrol, Travis en Elbow en met name bij de laatste twee namen wordt het voor mij interessant.
Bear’s Den is uiteindelijk niet de grote band geworden die de Britse media er van wilden maken, maar gezien mijn goede ervaringen met Islands was ik wel degelijk nieuwsgierig naar de nieuwe plaat van de band. Red Earth & Pouring Rain gaat de liefhebbers van grootse stadion folk waarschijnlijk flink teleurstellen, want Bear’s Den heeft op haar nieuwe plaat de bijdrage van de banjo tot een minimum gereduceerd. Ik vind het een zegen, want juist de kant van Bear’s Den die ik zo mooi vond op Islands staat nu volop in de schijnwerpers.
Red Earth & Pouring Rain zet hiernaast een stap in een andere richting, want met name invloeden uit de popmuziek uit de jaren 80 hebben flink aan terrein gewonnen op de nieuwe plaat. De originaliteitsprijs gaat Bear’s Den ook met haar nieuwe plaat zeker weer niet winnen, maar bands die popliedjes weten te maken die na één keer horen blijven hangen hebben bij mij altijd een streepje voor.
Red Earth & Pouring Rain grossiert in dit soort popliedjes. Bear’s Den strijkt op haar nieuwe plaat geen moment tegen de haren in en strooit driftig met buitengewoon melodieuze en heerlijk dromerige popliedjes. De instrumentatie met een hoofdrol voor stemmige synths is sfeervol en doeltreffend, de vocalen zijn prachtig en de songs van de band toveren stuk voor stuk beelden van mooie herinneringen op het netvlies.
Het zijn songs die aan van alles en nog wat doen denken, maar er komen bij mij zo verschrikkelijk veel namen op bij beluistering van de nieuwe plaat van Bear’s Den (van Big Country tot Elbow) dat uiteindelijk geen enkele naam blijft hangen.
Voor de criticus valt er vast meer dan genoeg te zeuren over de tweede plaat van Bear’s Den, maar ik kan alleen maar heel vrolijk worden van deze plaat. Dat heeft deels te maken met alle associaties met mooie tijden, maar ook objectief beoordeeld vind ik de songs van de Britse band van hoog niveau.
Red Earth & Pouring Rain is voor mij dan ook een zeer waardig opvolger van het fraaie Islands en uiteindelijk een veel betere plaat. In mijn liefde voor die plaat stond ik in mijn omgeving redelijk alleen. Hopelijk krijgt de fraaie tweede plaat van Bear’s Den net wat meer aandacht, al is daar waarschijnlijk een geluid met net wat meer stekels en rafels voor nodig. Erwin Zijleman
