Morgan Delt is een muzikant uit Los Angeles, die twee jaar geleden opdook met een aardige plaat vol (neo-)psychedelica. Het leverde hem een contract op bij het roemruchte Sub Pop label, waarop een tijdje geleden Phase Zero is verschenen. Laat Phase Zero uit de speakers komen en je waant je onmiddellijk in de jaren 60. Morgan Delt maakt het soort muziek dat aan het eind van de jaren 60 aan de Amerikaanse westkust werd gemaakt.
Het is muziek die je het gevoel geeft dat je zwaar beneveld bent. Zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert heeft de muziek van Morgan Delt een wat vervreemdende werking. Dit ligt deels aan het zweverige karakter van de muziek van de Amerikaan, maar ook de repeterende elementen in de muziek van Morgan Delt en de bijzondere wijze waarop de muziek is opgenomen dragen bij aan de bijzondere uitwerking van de muziek op Phase Zero.
Het is muziek die naadloos aansluit op de Amerikaanse psychedelische muziek uit de late jaren 60, maar de tweede plaat van Morgan Delt heeft ook raakvlakken met de muziek van Pink Floyd in haar psychedelische jaren en door de vocalen ook met de muziek van The Zombies.
Phase Zero is een lastige plaat om te beoordelen, want ik ben er lang niet altijd voor in de stemming. Wanneer je nog een paar uur helder van geest moet blijven komen de lome en dromerige klanken van de muzikant uit Los Angeles nauwelijks aan en klinkt Phase Zero zelfs behoorlijk zeurderig.
Wanneer je toe bent aan volledige ontspanning valt de plaat daarentegen heel anders. Phase Zero van Morgan Delt slaat zich dan als een warme deken om je heen en de dromerige en zweverige klanken toveren opeens de mooiste beelden op het netvlies.
Als je toe bent aan de muziek van Morgan Delt lukt het ook om goed te luisteren naar de plaat en merk je dat de muziek van de Amerikaan misschien met één been in de late jaren 60 is blijven steken, maar met het andere been wel degelijk in het heden staat, bijvoorbeeld door elektronische klanken toe te voegen die in de late jaren 60 nog niet waren te produceren.
Het zorgt ervoor dat de psychedelica van Morgan Delt uiteindelijk niet alleen aansluiting vindt bij die uit het verleden, maar ook kan raken aan het betere werk van de momenteel met een lichte vormcrisis kampende band The Flaming Lips.
Je moet echt even het juiste moment voor deze plaat gevonden hebben, maar als je dit moment hebt gevonden is het echt flink genieten. Erwin Zijleman
