De uit het Schotse Glasgow afkomstige band Teenage Fanclub bestaat al sinds 1989 en heeft inmiddels een elftal platen afgeleverd. Waar de band in de jaren 90 zeer productief was, doen de Schotten het sinds de eeuwwisseling betrekkelijk rustig aan. Het vorige week verschenen Here is immers de opvolger van het al weer zes jaar oude Shadows, dat op zijn beurt verscheen na de pauze van 5 jaar die volgde op Man-Made uit 2005.
Here is als ik goed geteld heb dus de elfde plaat van Teenage Fanclub en het is een plaat die in veel lijkt op zijn voorgangers.
De Schotse band maakt sinds haar debuut platen van een zeer hoog niveau en het zijn platen waartussen het heel lastig kiezen is (al is Bandwagonesque uit 1991 misschien net een fractie beter dan de rest). Ook Here is gebouwd op de basis die in 1990 werd gelegd met A Catholic Education. Destijds werden onder andere Big Star, The Byrds en Neil Young aangedragen als vergelijkingsmateriaal en dat zijn namen die nog steeds relevant zijn.
Ondanks de stabiele basis is het zeker niet zo dat A Teenage Fanclub al meer dan 25 jaar dezelfde muziek maakt. De band heeft absoluut haar stekelige of eigenzinnige jaren gehad en had bovendien een aantal jaren een zwak voor powerpop, maar op de laatste paar platen domineren toch de honingzoete popsongs die de in Glasgow ruim voorradige wolken verjagen en de zon laten schijnen.
Ook Here is daarom een plaat waarbij het heerlijk achterover leunen is en die nog even het vakantiegevoel van enkele weken geleden terug laat komen. Het is muziek die buitengewoon aangenaam voortkabbelt, maar Teenage Fanclub maakt ook nog altijd muziek die het verdient om zeer aandachtig beluisterd te worden.
De band beschikt in Norman Blake, Gerard Love en Raymond McGinley nog altijd over drie bovengemiddelde songwriters. Het zorgt er voor dat ook de songs op Here weer van hoog niveau zijn, maar omdat de drie songwriters ook hun eigen stempel drukken op de songs van Teenage Fanclub, is het ook een gevarieerde plaat.
Omdat Teenage Fanclub inmiddels al een tijdje niet meer probeert om te verrassen, is Here misschien geen plaat om heel druk over te doen, maar ach wat klinkt het lekker. De herst van 2016 gaat echt wel een keer komen, maar met deze plaat hou ik de zomer tot de laatste dag van het jaar in huis. Heerlijk. Erwin Zijleman
