Het was een tijd geleden dat ik naar muziek van The Veils had geluisterd, maar ook als dat niet het geval was geweest was ik waarschijnlijk flink verrast door de nieuwe plaat van de band rond Finn Andrews. De vijfde plaat van de band, het vorige week verschenen Total Depravity, opent immers loodzwaar en klinkt bovendien veel elektronischer dan ik van de band gewend ben.
De grotere rol van elektronica blijft niet beperkt tot de openingstrack en ook de zware en bijna industriële ritmes uit deze openingstrack keren nog meerdere keren terug op Total Depravity. Ze worden gecombineerd met buitengewoon fraaie gitaarlijnen en de nog altijd zeer expressieve vocalen van Finn Andrews, die hier en daar wat vervormd worden door de elektronica.
De elektronica springt misschien het meest in het oor bij eerste beluistering van de nieuwe plaat van The Veils, maar het zijn de gitaren die uiteindelijk de meeste indruk maken. Deze gitaren kunnen rauw scheuren, maar sluiten ook aan bij de bijna spookachtige en van veel galm voorziene gitaren die in de country-noir en de folk-noir gemeengoed zijn. Gecombineerd met de elektronica en de beats levert het een fascinerend geluid op, waarin Finn Andrews volop kan schitteren.
Total Depravity heeft de intensiteit en de onderhuidse spanning van de platen van Nick Cave, maar klinkt uiteindelijk anders dan de platen van Nick Cave en zijn Bad Seeds. Total Depravity heeft overigens ook de kleuren van de muziek van Nick Cave, want The Veils gebruiken op hun nieuwe plaat vooral zwart en hiernaast hooguit wat donkergrijs. Het zorgt ervoor dat de vijfde van The Veils geen makkelijke plaat is, al is het na enige gewenning al heel snel een hele mooie plaat.
Dit is deels de verdienste van Finn Andrews en zijn medemuzikanten, maar ook de producers van de plaat verdienen veel lof. Total Depravity werd geproduceerd door Adam Greenspan, die werkte met Nick Cave & The Bad Seeds en zorgt voor de intensiteit en de emotie, Dean Hurley, die onder andere voor David Lynch achter de knoppen zat en garant staat voor filmische muziek vol duistere beelden, en de vanuit de rap afkomstige El-P, die de band inspireerde tot het nadrukkelijk buiten de lijntjes kleuren.
Total Depravity past misschien niet zo goed bij de laatste zomerdagen van 2016, maar de stormachtige herfstdagen en donkere en koude winterdagen komen vanzelf. Indrukwekkende plaat en voorlopig wordt hij alleen maar mooier. Erwin Zijleman
