De band rond de uit het Noord-Ierse Belfast afkomstige Stevie Scullion liet zich op haar tweede plaat stevig beïnvloeden door de Britse folkmuziek uit de jaren 70, maar liet bij vlagen ook een heel Amerikaans geluid horen.
De songs van de band vielen op door honingzoete melodieën met bijna Beatlesque refreinen, maar deze werden met enige regelmaat ruw verstoord door gruizige gitaren.
Het viel hierdoor niet mee om de heerlijk lome en volstrekt tijdloze popliedjes van Malojian in een hokje te duwen, maar de schoonheid van de plaat was evident. Als meest relevante vergelijkingsmateriaal kwam ik uiteindelijk met Elliott Smith op de proppen en dat moet genoeg zeggen denk ik.
Southlands wist de Nederlandse platenzaken pas na vele omzwervingen te bereiken, maar was via Bandcamp en Spotify toegankelijk voor een breed publiek. Malojian heeft er voor gekozen om haar nieuwe plaat, This Is Nowhere, niet aan te bieden via de streaming diensten. Dat is aan de ene kant heel begrijpelijk, want hoe moet een relatief onbekende band tegenwoordig haar hoofd boven water houden wanneer muziekliefhebbers genoegen nemen met een gratis stream van een plaat?
Aan de andere kant schiet de band zich met dit besluit in de voet, want hoe komt een muziekliefhebber nu nog in aanraking met de muziek van de band uit Belfast? Aan mij dus de schone taak om This Is Nowhere te promoten en dat is heel hard nodig. This Is Nowhere is immers nog veel mooier en indrukwekkender dan zijn al zo goede voorganger en laat horen dat Malojian een band is om te koesteren.
This Is Nowhere ligt in het verlengde van Southlands, maar is nog net wat veelzijdiger en dynamischer. Uiterst ingetogen en dit keer zeker aan Cat Stevens herinnerende songs worden prachtig gecombineerd met gruizige en stekelige momenten, die de hand van producer Steve Albini (!) verraden.
Ook op This Is Nowhere grossiert Malojian weer in prachtig lome popliedjes, die je na één keer horen dierbaar zijn. Het zijn popliedjes om bij weg te dromen, maar door de hier en daar opduikende gruizige accenten houdt de band rond Stevie Scullion je ook de hele plaat bij de les.
This Is Nowhere neemt je veelvuldig mee terug naar de jaren 60 en 70, maar de muziek van Malojian klinkt ook in het heden fris en urgent en blijft maar aan kracht winnen, net als Southlands dit vorig jaar deed.
Dat This Is Nowhere over een aantal weken zal opduiken in mijn jaarlijstje is zeker. Iedereen die Southlands vorig jaar heeft omarmd moet echt heel snel gaan luisteren naar deze prachtplaat. Iedereen die dit vorig jaar niet heeft gedaan, loopt inmiddels twee bescheiden meesterwerken van Malojian achter. Erwin Zijleman
This Is Nowhere van Malojian ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via de Bandcamp pagina van de band: https://malojian.bandcamp.com/album/this-is-nowhere.
De plaat is beschikbaar als gunstig geprijsde download, als fraai verpakte en eveneens zeer betaalbare cd of op prachtig rood vinyl.
De nieuwe single van de band staat op Spotify, waar gelukkig ook Southlands nog steeds is te beluisteren.