De IJslandse muzikant Júníus Meyvant omschrijft zijn muziek zelfs als folkpop. Dat is een genre dat uitstekend gedijt op het prachtige IJsland, maar op Floating Harmonies hoor ik toch vooral iets heel anders. Júníus Meyvant (echte naam: Unnar Gísli Sigurmundsson) schotelt de luisteraar op zijn nieuwe plaat immers heuse IJslandse soul voor.
IJslandse soul, het klinkt bijna als een contradictie, maar het bestaat echt. Tot dusver associeerde ik IJsland toch vooral met koele of zelfs ijskoude en over het algemeen atmosferische klanken, maar de muziek die Júníus Meyvant op Floating Harmonies laat horen is broeierig warm en doet verlangen naar hele lange zomeravonden.
Het is broeierig warme muziek die bol staat van de invloeden uit de soul, maar het is wel bijzondere soul die de IJslander maakt. Dat ligt vooral aan de instrumentatie waarin strijkers en blazers meer dan eens bijna overdadig worden ingezet. Het doet wel wat denken aan de soul die je in (foute) speelfilms uit de jaren 70 wel eens tegen komt, maar het is ook soul die prima past in het heden.
Het flink volle en door strijkers en blazers gedomineerde geluid op Floating Harmonies past prima bij de stem van Júníus Meyvant, die verrassend rauw, doorleefd en soulvol klinkt. Ook de stem van de IJslandse muzikant neemt je vaak mee terug naar de jaren 70, al geeft Júníus Meyvant uiteindelijk zo’n bijzondere draai aan zijn muziek, dat deze alleen maar uit het heden kan komen.
En zo is Floating Harmonies in meerdere opzichten een vat vol tegenstrijdigheden. De instrumentatie is vaak overdadig, maar wanneer de strijkers en blazers even worden geparkeerd ook uitermate subtiel. De songs van Júníus Meyvant doen soms wat kitscherig aan, maar klinken minstens net zo vaak puur en oprecht. En waar Júníus Meyvant aan de ene kant aansluit bij al die andere jonge blanke soulzangers, is hij uiteindelijk een van de weinigen met een geluid dat echt anders klinkt dan dat van alle grote voorbeelden uit het verleden.
Floating Harmonies verscheen midden in de zomer van 2016 en werd dan ook door menigeen uitgeroepen tot de soundtrack van een bijzondere zomer. Ik kan me daar van alles bij voorstellen, maar de plaat van Júníus Meyvant doet het ook geweldig op een moment dat sneeuw en ijzel neerdalen.
Ik heb het over het algemeen niet zo op jonge blanke soulzangers, maar deze plaat had ik voor geen goud willen missen. IJslandse soul klinkt misschien als iets onwerkelijks, maar het bestaat echt en wat is het raak. En lekker. Erwin Zijleman