Het vorige maand verschenen Back To Your Heart van de uit New York afkomstige zangeres Lindsey Webster is voorzien van het etiket “smooth jazz” en dat is een etiket dat over het algemeen niet hoeft te rekenen op veel waardering van de critici.
Bij “smooth jazz” denk ik zelf eerlijk gezegd ook vooral aan muzikaal behang, maar ook muzikaal behang kan bij vlagen best de moeite waard zijn.
Back To Your Heart van Lindsey Webster vind ik overigens veel meer dan muzikaal behang, want de singer-songwriter uit New York is wat mij betreft een groot talent.
Jazz staat centraal op deze plaat, maar het is zeker niet de aalgladde jazz die je op basis van het etiket zou verwachten. Lindsey Webster verrijkt haar jazz met volop invloeden uit de soul en de pop en creëert met al deze invloeden een geluid dat bijzonder aangenaam maar ook interessant is.
De Amerikaanse singer-songwriter schreef alle songs op Back To Your Heart zelf en het zijn songs die opvallen en zeker niet voor de makkelijkste weg kiezen. Ook in muzikaal opzicht is de derde plaat van Lindsey Webster avontuurlijker dan je op basis van de omschrijving zou verwachten. De jazzmuzikanten die haar begeleiden zetten een heerlijk laid-back en zwoel geluid neer, maar staan ook garant voor hele mooie accenten, bijvoorbeeld van de saxofoon.
Het maakt van Back To Your Heart een plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt op de late avond, maar het is ook een plaat die verrast. Zowel qua songs als qua instrumentatie en productie is de plaat van Lindsey Webster indrukwekkend, maar over het sterkste wapen van de Amerikaanse hebben we het nog niet eens gehad. Dit sterkste wapen is haar stem, die op Back To Your Heart verrassend krachtig en veelkleurig blijkt.
Lindsey Webster kan net zo lekker jazzy zingen als Norah Jones of Diana Krall, maar kan ook lekker soulvol uithalen, waarbij haar stem raakt aan die van Joss Stone. Bij beluistering van de plaat duiken in vocaal opzicht ook nog wat echo’s uit het verleden op.
In de wat meer pop georiënteerde songs doet de stem van Lindsey Webster heel af en toe denken aan die van Mariah Carey, al blijven de overbodige toonladdertjes gelukkig achterwege. In de wat meer soulvolle tracks moet ik met enige regelmaat denken aan de platen van Anita Baker, maar de naam die bij beluistering van Back To Your Heart bij mij het vaakst op komt is die van Sade. Net als de Nigeriaanse popprinses, die met name in de jaren 80 fraaie platen afleverde, kan Lindsey Webster heerlijk zwoel zingen, maar slaagt ze er ook in om je als luisteraar op het puntje van de stoel te houden.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik met veel scepsis begon aan beluistering van deze plaat, maar inmiddels is de muziek van Lindsey Webster hier een graag geziene en voor gehoorde gast. Ik ben er verder van overtuigd dat deze plaat bij meer liefhebbers van soulvolle of jazzy pop in de smaak moet kunnen vallen. Erwin Zijleman