Dat kwam als een enorme verrassing, want een monumentale rockplaat had niemand verwacht van Tim Showalter, die tot dat moment vooral navel starende folk maakte.
Na HEAL verwachten we nu natuurlijk wel een monumentale rockplaat van Strand Of Oaks en die krijgen we gelukkig ook.
Op Hard Love gaat Strand Of Oaks verder waar bands als The Replacements, Dinosaur Jr. en Smashing Pumpkins ooit zijn gestopt.
Hard Love bevat vooral groots klinkende songs waarin flinke gitaarmuren worden opgetrokken. Het zijn opvallend melodieuze songs, waarin volop ruimte is voor verrassing. Die verrassing is het grootst wanneer Strand Of Oaks de gitaarmuren even afbreekt en kiest voor meer ingetogen songs vol psychedelisch aandoende elektronica, maar ook in de stevigere rocksongs kleurt Strand Of Oaks zeker niet uitsluitend binnen de lijntjes.
Tim Showalter voorziet de lekker in het gehoor liggende songs van Strand Of Oaks van meerdere onverwachte ingrediënten en van heel veel dynamiek. De bijdragen van elektronica zijn vaak zweverig of zelfs vervreemdend en staan lijnrecht tegenover de gitaarmuren die worden opgebouwd.
Hard Love is ook niet vies van het incorperen van meerdere genres. Hier en daar hoor je een vleugje roots, dan weer een beetje progrock, psychedelica of invloeden uit de elektronische muziek.
Op Hard Love strooit Tim Showalter driftig met donkere teksten en hier en daar loodzware of aardedonkere klanken, maar de nieuwe van Strand Of Oaks klinkt ook groots en optimistisch. Hier en daar klinkt het zo aangenaam dat het lijkt of Strand Of Oaks klaar is voor de grote festivalweides, maar als geheel is Hard Love toch te eigenzinnig en veelzijdig om de slag met de allergrootste rockbands aan te kunnen.
In artistiek opzicht is Hard Love echter vele malen interessanter dan de platen van deze grote rockbands. Hard Love is een 40 minuten durende roller coaster ride, die je langs enkele decennia rockmuziek voert. Van The Velvet Underground, progrock en psychedelische rock uit de jaren 70, tot de genoemde bands uit de jaren 80 en 90 en dan is er ook nog hier en daar een flinke dosis grunge verstopt, hoor je af en toe een vleugje U2 en is ook de muziek van The War On Drugs niet aan Tim Showalter voorbij gegaan.
En net als je denkt te weten hoe het zit, heeft Tim Showalter opeens genoeg aan een piano, wordt hij beïnvloed door The Stone Roses of Primal Scream of krijgt Hard Love toch nog een punk injectie.
Hard Love is natuurlijk niet zo verrassend als voorganger HEAL, maar uiteindelijk wel net zo indrukwekkend. Erwin Zijleman