Wanneer je deze poppetjes ’s nachts onder je kussen legt, nemen ze volgens de bijgeleverde handleiding alle zorgen van je over, waardoor je weer zorgeloos door het leven kunt stappen de volgende ochtend.
Ik heb zelf ook wel eens wat van deze worry dolls gekregen, maar heb ze helaas nooit op enig positief effect kunnen betrappen, al blijft het idee natuurlijk leuk en zien ze er grappig uit.
Go Get Gone, het debuut van het Britse duo Worry Dolls, heeft wel onmiddellijk een positief effect op mijn gemoedstoestand. Wanneer de eerste noten uit de speakers komen valt alles van me af en zolang de muziek van het duo uit de speakers komt, zijn eventuele zorgen echt heel ver weg.
Worry Dolls is een duo uit Liverpool dat bestaat uit de piepjonge zangeressen Zoe Nicol en Rosie Jones. De twee zijn afkomstig uit een stad die de popmuziek in het verleden kleur heeft gegeven, maar de Worry Dolls laten zich op Go Get Gone geen moment beïnvloeden door de rijke historie van de stad aan de Mersey.
Zoe Nicol en Rosie Jones houden van bluegrass, folk en country en trokken voor het opnemen van hun debuut dan ook naar Nashville, Tennessee. Samen met Nashville veteraan Neilson Hubbard hebben de twee Britse zangeressen een plaat gemaakt waarop heel wat gelouterde Amerikaanse rootsmuzikanten stikjaloers zullen zijn.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal geweldig. De instrumentatie is uiterst ingetogen, maar bevat bijzonder fraaie accenten van uiteenlopende snareninstrumenten en incidentele bijdragen van piano en mondharmonica. De instrumentatie kan bovendien subtiel versnellen, waardoor Go Get Gone een dynamische plaat is.
Het is muziek die je in één klap meeneemt naar de Zuidelijke staten van de Verenigde Staten waarin dit soort muziek behoort tot het cultureel erfgoed. Het is knap dat twee Britse meiden dit voor elkaar krijgen.
Het is ook muziek die veel ruimte open laat en daar weten Zoe Nicol en Rosie Jones wel raad mee. De Britse zangeressen zijn gezegend met geweldige stemmen die individueel al goed zijn voor betovering, maar die alle vaste grond onder je voeten vandaan slaan wanneer ze prachtig in elkaar overvloeien of elkaar op indrukwekkende wijze versterken.
Ook met de songs van het jonge tweetal is verrassend weinig mis. Go Get Gone overtuigt daarom direct bij eerste beluistering met mooie en melodieuze songs en doet dit genadeloos. Hierna wordt het debuut van Worry Dolls alleen maar mooier en indrukwekkender, zeker wanneer de stemmen van de twee zich steeds meer opdringen en de bijzonder fraaie instrumentatie steeds intenser het oor streelt.
In Nederland krijgt het debuut van Worry Dolls tot dusver helaas niet heel veel aandacht, maar geloof me, Go Get Gone is een plaat om intens te koesteren. Erwin Zijleman