Greyland van Tiny Hazard is zo’n plaat.
Tiny Hazard is een band uit Brooklyn, New York, met zangeres Alena Spanger als boegbeeld.
Deze Alena Spanger is geschoold als operazangeres, maar gedraagt zich op het debuut van haar band als een klein kind in een snoepwinkel.
De soms bijna kinderlijke zang van Alena Spanger werpt bij eerste beluistering van Greyland behoorlijk hoge barrières op en ook de soms flink ontsporende muziek op de plaat maakt het de luisteraar niet altijd even makkelijk. Onder de wat kinderlijke zang en de vaak behoorlijk experimentele klanken zitten echter zo nu en dan prachtige popliedjes verstopt.
Tiny Hazard kan rusteloos of zelfs gejaagd klinken, maar wanneer de keyboards aanzwellen en de in haar slaapkamer opgenomen zang van Alena Spanger even niet alle kanten op schiet, bevat Greyland ook sprookjesachtige momenten.
Lang tot rust komen is er niet bij, want Tiny Hazard springt op haar debuut van de hak op de tak en wisselt bijna serene passages moeiteloos af met complete gekte en chaos. Het is lang niet altijd even goed wat Tiny Hazard laat horen en de band weet me ook lang niet altijd te raken, maar wanneer Alena Spanger haar demonen enigszins onder controle heeft, is Greyland een plaat van geweldige momenten.
De band uit Brooklyn maakt muziek die ik zeker niet dagelijks zou willen horen, maar na alle platen die keurig binnen de lijntjes kleuren, ben ik zo nu en dan ook toe aan het avontuur, de naïviteit en de charme van Tiny Hazard.
Wanneer je goed luistert naar de muziek van de band uit New York, hoor je ook wel wat echo’s uit het verleden. Het gitaarwerk op de plaat lijkt af en toe flink geïnspireerd door de frippertronics van Robert Fripp (onder andere te horen op de platen die King Crimson aan het begin van de jaren 80 maakte), de experimentele tracks zijn zeker beïnvloed door de muziek van Laurie Anderson, al heeft het af en toe ook wel wat van Tom Tom Club, terwijl in de zang van Alena Spanger flarden Björk, Tori Amos, Kate Bush en invloeden uit haar klassieke opleiding opduiken. Wanneer de elektronica aanzwelt is Tiny Hazard tenslotte ook niet zo gek ver verwijderd van bands als My Brightest Diamond en Bat For Lashes.
Het is bijzonder hoe Tiny Hazard vrijwel verstilde passages binnen een paar noten compleet kan laten ontsporen. Greyland klinkt bij deze ontsporingen erg chaotisch of zelfs krankzinnig, maar na enige gewenning valt er veel op zijn plaats.
Persoonlijk kan ik vooral genieten van de meer ingetogen songs waarin piano en elektronica prachtig samenvloeien met de bijzondere stem van Alena Spanger. Het zijn songs die zeker naar meer smaken, maar Greyland bevat ook een aantal tracks waarvan ik ook na meerdere keren horen nog vooral heel nerveus wordt.
Lastige plaat dus, maar als ik alle bijzondere fragmenten optel, kom ik toch tot een plaat die het waard is om ontdekt te worden, ook al kost dat voor de meesten van ons flink wat energie. Volgende keer een beetje meer schaven en Tiny Hazard maakt een plaat met nog veel meer potentie. Ik ga ze zeker in de gaten houden. Erwin Zijleman