De Amerikaanse muzikant stopte ik, grotendeels op basis van vooroordelen, in het hokje bij muzikanten als Jack Johnson en Jason Mraz en dat is voor mij een hokje waarin de muziek best lekker klinkt, maar het is ook muziek die verder helemaal niets met mij doet.
Toen John Mayer eenmaal een wereldster was geworden en met grote regelmaat opdook in de tabloids, was er voor mij helemaal geen aanleiding meer om naar zijn muziek te luisteren, tot ik bij toeval zijn nieuwe plaat aanklikte in Spotify.
De openingstrack van The Search For Everything klonk direct bijzonder lekker. John Mayer verrast met lome en soulvolle rhythm & blues, zoals die in de jaren 70 floreerde en bijvoorbeeld door Boz Scaggs werd gemaakt. Misschien niet heel vernieuwend, maar wel bijzonder smaakvol uitgevoerd met prima zang en uitstekend gitaarwerk.
Het geldt voor heel veel tracks op The Search For Everything. Ook in de wat meer folky songs doet John Mayer geen echt nieuwe dingen, maar zijn songs zitten echt heel goed in elkaar en worden prachtig uitgevoerd.
In tegenstelling tot de muziek van de eerder benoemde soortgenoot Jack Johnson, doet John Mayer op The Search For Everything meer dan alleen maar vermaken met lekker in het gehoor liggende songs. De Amerikaan kleurt vaker buiten de lijntjes dan ik had verwacht en maakt bovendien muziek vol emotie.
Hier en daar schuurt het dicht tegen een jonge Van Morrison aan, maar John Mayer heeft ook een opvallend eigen geluid. Het is een geluid is gevormd door de rijke historie van de popmuziek.
In de folky tracks klinken volop invloeden uit de Laurel Canyon scene van de jaren 60 door, maar John Mayer is ook niet vies van jams waarin invloeden uit de rhythm & blues en soul worden gecombineerd met heerlijk bluesy gitaarspel. Het is gitaarspel dat hier en daar herinnert aan de magie van J.J. Cale, maar John Mayer kan ook wat steviger of juist wat funkier uitpakken met zijn gitaar.
The Search For Everything klinkt veel aangenamer dan ik had verwacht en het is ook nog eens een plaat die lang blijft groeien. Waar ik in eerste instantie vooral werd vermaakt door de tijdloze en bijzonder aangenaam klinkende songs, ontdekte ik na verloop van tijd de gitarist John Mayer.
John Mayer onttrekt niet alleen wonderschone loopjes of fraaie solo’s aan zijn instrument, maar heeft ook een bijzonder eigen geluid, dat zijn songs voorziet van een warm en vol geluid. Het past allemaal prachtig bij zijn aangename stem, die is voorzien van een fraai rauw randje en doorleefder klinkt dan ik had verwacht.
Bij eerste beluistering was ik vooral verrast door al het moois op The Search For Everything, maar langzaam maar zeker raakte ik gehecht aan de mooie songs op de nieuwe plaat van John Mayer.
Ik schaam me diep dat vooroordelen de muziek van John Mayer zo lang buiten de deur hebben gehouden, maar ik ben ook blij dat deze nieuwe plaat wel een kans heeft gekregen en veel meer indruk heeft gemaakt dan ik in mijn stoutste dromen had verwacht.
John Mayer is misschien goed vol Ziggo Domes vol gillende tieners, maar hij maakt ook muziek die kwaliteit ademt en die ook bij de net wat minder uitbundige muziekliefhebber een gevoelige snaar moet kunnen raken. Ik durf inmiddels wel te beweren dat John Mayer met The Search For Everything niet alleen een verrassend aangename, maar ook verrassend overtuigende plaat heeft gemaakt. Ik zet hem maar weer eens op, voor de zoveelste keer inmiddels, en het is weer genieten. Erwin Zijleman