Een belangrijk deel van de aandacht die ze trekken met hun muziek hebben ze te danken aan hun beroemde achternaam en vervolgens is de vergelijking met de muziek van hun vader of moeder natuurlijk onvermijdelijk.
Dit is helaas maar zelden een eerlijke vergelijking, want een vergelijking met het beste werk van hun ouders, meer dan eens algemeen geaccepteerde meesterwerken of klassiekers, kunnen de jonge telgen natuurlijk nooit aan.
Justin Townes Earle gaat waarschijnlijk nooit ontsnappen aan de vergelijking met zijn charismatische vader Steve en diens goede vriend Townes van Zandt (die Justin zijn middelste naam gaf) en dat is jammer.
De platen van Justin Townes Earle moet je niet vergelijken met het beste werk van zijn vader, maar objectief beschouwd heeft de jonge Earl telg inmiddels toch een respectabel stapeltje prima platen op zijn naam staan.
De vorige zes platen van Justin Townes Earle waren van een hoog en opvallend constant niveau en ook plaat nummer zeven is er weer een die zich makkelijk staande houdt in het rootsgeweld van het moment.
Ook op Kids In The Street maakt Justin Townes Earle weer lekker in het gehoor liggende, maar ook in artistiek opzicht interessante rootsmuziek. Zijn stem is natuurlijk nog niet zo gruizig en doorleefd als die van zijn vader, maar de stem van de jonge Earle heeft de afgelopen jaren flink aan kracht en vooral aan diepte gewonnen, waardoor hij nog steeds stappen zet.
Justin Townes Earle produceerde zijn laatste vier platen zelf, maar koos dit keer voor Mike Mogis. De keuze voor de muzikant uit de Omaha (Nebraska) scene (Bright Eyes, Monsters Of Folk) is een opvallende, maar het pakt fraai uit. Mike Mogis heeft Kids In The Street voorzien van een gevarieerd en gloedvol rootsgeluid met vooral invloeden uit de country, maar ook uitstapjes richting de Texaanse roots van vader Earle of richting de muzikale smeltkroes van New Orleans worden niet geschuwd.
In de wat meer uptempo tracks klinkt Justin Townes Earle zelfverzekerd, maar in de wat meer ingetogen tracks laat hij ook zijn kwetsbaarheid zien, wat van Kids In The Street een veelzijdige plaat maakt.
Ik heb de vorige zes platen van de singer-songwriter uit Nashville stuk voor stuk hoog zitten, maar Kids In The Street bevalt me nog net wat beter. Justin Townes Earle heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een eigen geluid en dit komt op zijn nieuwe plaat uitstekend uit de verf. Het is een geluid dat aansluit bij het traditionele rootsgeluid uit de jonge jaren van zijn vader, maar Kids In The Street klinkt ook eigentijds.
Luisterend naar Kids In The Street wens ik keer op keer dat Justin Townes Earle voor zijn platen had gekozen voor een alter ego, want ook Kids In The Street laat weer zoveel meer horen dan slechts de zoon van de grote Steve Earle.
Een muzikant met zeven prima platen op zijn naam, moet echter ook beoordeeld kunnen worden zonder de molensteen van de klassiekers van zijn vader om zijn nek. Als ik dat doe kan ik alleen maar concluderen dat Justin Townes Earle een van de betere rootsplaten van het moment heeft gemaakt. Erwin Zijleman