Met de kwaliteit van haar platen heeft dat niets te maken, want na haar ijzersterke derde plaat In A New State, die ik iets meer dan een jaar geleden bij toeval oppikte, is ook het deze week verschenen Permanent Vacation weer een plaat die zeer de moeite waard is.
In het enorme aanbod van het moment valt het niet mee om op te vallen, maar de vierde van Emma Russack hoort wat mij betreft bij de snoepjes van de week.
Net als op In A New State werkt Emma Russack samen met John Lee, die de plaat produceerde en zorgde voor een over het algemeen subtiele bijdrage van bas, drums en percussie. De rest van de plaat, die in slechts drie dagen werd opgenomen, werd volgespeeld door Emma Russack zelf, die tekent voor gitaar, piano en zang.
Net als op haar vorige plaat verrast de Australische met knap in elkaar stekende songs. Permanent Vacation klinkt geen moment als een plaat die in een vloek en een zucht werd opgenomen, want steeds weer verrast Emma Russack met subtiele versiersels en verrassende wendingen.
Zo wordt de akoestische folksong waarmee de plaat opent voorzien van spanning door het bijzondere pianospel en de eigenzinnige achtergrondzang, verrast de tweede track met vervormde gitaarlijnen, zwoele percussie en bijzondere zanglijnen, bevat de titeltrack volop zonnige invloeden uit de bossanova, bezweert de vierde track met donkere klanken die worden gecontrasteerd door subtiel akoestisch gitaarspel en zo valt er in iedere track op Permanent Vacation wel iets bijzonders te horen.
De tien songs op de vierde plaat van de singer-songwriter uit Melbourne duren alles bij elkaar maar net een half uur, maar het is een half uur genieten. Ook op Permanent Vacation doet de muziek van Emma Russack meer dan eens denken aan die van Suzanne Vega, al durft de Australische muzikante wel meer te experimenteren dan haar Amerikaanse voorbeeld.
Emma Russack doet dit met avontuurlijke accenten in de instrumentatie, door flink te variëren met het tempo binnen haar songs, door haar persoonlijke en expliciete teksten en door haar songs een emotionele lading mee te geven.
Aan de in slechts drie dagen opgenomen plaat werd door Emma Russack en producer John Lee na afloop niet meer gesleuteld en dat hoor je. Permanent Vacation streeft zeker niet naar perfectie, maar laat een ongepolijst geluid horen, dat soms flink rammelt.
Ik ben over het algemeen gecharmeerd van platen waarop de producer een flinke vinger in de pap heeft gehad, maar het wat ruwe en rammelende geluid op Permanent Vacation past perfect bij de muziek van Emma Russack. Het levert een pure en eerlijke plaat op, die bij eerste beluistering zeer aangenaam verrast en vervolgens heel snel onder de huid kruipt.
Natuurlijk gaat Emma Russack niet concurreren met alle grote namen die deze week een nieuwe plaat hebben uitgebracht, maar liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters die aangename klanken combineren met een flinke dosis eigenzinnigheid halen met Permanent Vacation van Emma Russack een prachtplaat in huis. Erwin Zijleman