Het zijn platen die de Noors-Pakistaanse singer-songwriter vooral de vergelijking opleverde met PJ Harvey, maar dat is een vergelijking die maar een deel van het verhaal van de muziek van Nadine Shah vertelt.
AllMusic.com deed na de release van Fast Food een nieuwe poging om de muziek van Nadine Shah te duiden, maar ook met de onderstaande volzin doe je de veelzijdigheid van Nadine Shah nog geen recht.
“Hard to place yet so familiar, the twitchy, goth angst of Nadine Shah is generally described as PJ Harvey mixed with Nick Cave, but that ignores her sly wit, coming off as if Morrissey were crossed with an ice queen and Bauhaus played in support”. Mooi gezegd, maar nog lang niet volledig.Van de bovenstaande namen duiken de meeste ook op bij beluistering van Holiday Destination, maar de nieuwe plaat van Nadine Shah is veel meer dan de som van deze delen.
Nadine Shah maakte altijd al politiek geëngageerde muziek, maar op haar nieuwe plaat stelt ze met veel vuur het nodige onrecht aan de kaak. Holiday Destination, dat een kapot geschoten huis in een oorlogsgebied laat zien, hakt stevig in op de ongelijkheid in het Verenigd Koninkrijk, maakt gehakt van de malloot die inmiddels al een maand of acht het Witte Huis bezet en spuwt vuur over de wijze waarop de wereld omgaat met de vluchtelingenstroom vanuit oorlogsgebieden.
Nadine Shah verpakt haar geëngageerde teksten in puntige songs. Het zijn songs zoals PJ Harvey ze kan maken, al verwerkt Nadine Shah wel wat meer invloeden uit de post-punk in haar muziek (ze citeert meer dan eens uit het prachtige oeuvre van Siouxsie & The Banshees) en zoekt ze nog nadrukkelijker het experiment.
De diepe postpunk ritmes worden op Holiday Destination gecombineerd met stekelig gitaarwerk, eigenzinnige accenten en gedreven vocalen. Het doet me qua sfeer meer dan eens denken aan de eerste platen van Talking Heads en dat is een inspiratiebron die veel meer mag opduiken in de hedendaagse popmuziek.
Nadine Shah maakt op Holiday Destination muziek die moet prikkelen of die tegen de haren in moet strijken. Dat doen de meeste songs op Holiday Destination dan ook, maar zo nu en dan klinken de songs van de Noors-Pakistaanse singer-songwriter toch ook verrassend aanstekelijk.
Persoonlijk heb ik vooral een zwak voor de donkere en dreigende tracks op de derde plaat van Nadine Shah. Het zijn songs waarin ze haar teksten uitspuwt, de ritmesectie een bijna beangstigend tapijt neerlegt en de gitaren het resterende daglicht verdrijven met gruizige en vervormende klanken. De inzet van atmosferische toetsen of stuwende blazers maakt het bijzondere geluid van Nadine Shaw compleet.
Holiday Destination is zeker geen makkelijke plaat, maar het is een plaat die zich enorm opdringt. De muziek van Nadine Shah staat bol van de zeggingskracht en urgentie en imponeert met rauwe songs vol vuur en gedreven zang. Iedere keer als ik de plaat hoor is Holiday Destination weer wat beter, indringender en indrukwekkender en ik heb het idee dat dit nog wel even zo blijft. Bijzondere, nee, fascinerende plaat. Erwin Zijleman