De muzikante uit Sydney trok vorig jaar de aandacht met een veelbelovende EP (Clever Disguise) en maakt de belofte nu waar met haar volwaardige debuut Reservoir.
Gordi maakt op haar debuut bij oppervlakkige beluistering vooral lekker in het gehoor liggende popliedjes met een flinke dosis elektronica.
Hiermee vist de Australische singer-songwriter in een overvolle vijver, maar vergeleken met de meeste van haar soortgenoten kiest Gordi voor veel avontuurlijker en smaakvoller geluid.
In de meest toegankelijke songs op de plaat hoor ik raakvlakken met smaakmakers in het genre als Lorde, London Grammar en Banks, maar in de meeste songs op Reservoir graaft Gordi veel dieper.
De Australische is naar verluidt een groot bewonderaar van Justin Vernon (Bon Iver) en dat hoor je in meerdere songs op Reservoir. Of Sophie Payten ook de vroege soloplaten van Peter Gabriel kent weet ik niet, maar met name de geweldige derde en de vierde soloplaat van Peter Gabriel (die zijn platen destijds allemaal Peter Gabriel noemde) laten flink wat raakvlakken met het debuut van Gordi horen.
Gordi maakt op Reservoir zo nu en dan grootse en meeslepende popmuziek, maar kiest net zo makkelijk voor uiterst ingetogen of zelfs licht vervreemdende passages. In de instrumentatie op Reservoir domineert de elektronica, maar in tegenstelling tot de meeste van haar soortgenoten bokst Gordi niet constant tegen een (te hoge) elektronische muur van geluid op.
Het geluid op Reservoir is ook minder elektronisch dan het op het eerste gehoor lijkt, want in het fraaie geluid op de plaat zijn ook flink wat bijdragen van strijkers, prachtige blazers en piano verstopt. Reservoir klinkt hierdoor verrassend helder of zelfs bijna organisch, wat een groot compliment is voor de producers van de plaat. Gordi kon een beroep doen op een aantal gelouterde producers (Alex Somers (Sigur Rós), Tim Anderson (Banks), Ali Chant (PJ Harvey)) en dat hoor je.
Reservoir is een plaat die het je zeker in eerste instantie niet altijd makkelijk maakt. De songs van Gordi steken knap in elkaar en kiezen lang niet altijd voor de snelle verleiding. Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je hoe knap de plaat gearrangeerd en geproduceerd is en hoor je bovendien uit hoeveel lagen de muziek van Gordi bestaat. Het is muziek die zich vaak langzaam voortsleept en al even langzaam opdringt.
Reservoir staat vol met betoverend mooie passages, maar omdat de plaat je minstens even vaak op het verkeerde been zet, duurt het even voor Reservoir je volledig inpakt. Wat voor de instrumentatie en productie van de plaat geldt, geldt overigens ook voor de zang van Sophie Payten.
De Australische beschikt over een mooie en bijzondere stem (soms hoor ik wat van London Grammar’s Hannah Reid), maar schuwt het gebruik van elektronische hulpmiddelen niet, waardoor haar stem ook flink tegen de haren in kan strijken.
Reservoir van Gordi is al met al een plaat waarvoor je de tijd moet nemen, maar kan na enige gewenning zomaar uitgroeien tot een van de memorabele debuten van 2017. Ik ben zelf inmiddels volledig overtuigd van de kwaliteiten van deze jonge Australische singer-songwriter. Erwin Zijleman