Met hun tweede plaat haalde de band uit het Vlaamse Aalst vol overtuiging mijn jaarlijstje, waarna mijn liefde voor Little Heavy Burdens alleen maar groeide.
Mede door het succes van de plaat heeft de band de afgelopen jaren heel veel op het podium kunnen staan (in binnen- en buitenland) en dat hoor je op de nieuwe plaat van Intergalactic Lovers.
Exhale is een ambitieuze plaat die een wat zelfverzekerder geluid laat horen dan zijn voorganger, wat ongetwijfeld deels de verdienste zal zijn van de gelouterde producer Britse Gil Norton, die eerder werkte met grote bands als Pixies, Echo & the Bunnymen, Foo Fighters en The Triffids.
Little Heavy Burdens vergeleek ik bijna drie jaar geleden vooral met de muziek van The Sundays en PJ Harvey. Ook Exhale roept associaties op met de muziek van deze twee tegenpolen, zeker wanneer de muziek van Intergalactic Lovers lichtvoetig en zonnig of juist donker en dreigend klinkt.
Vergeleken met Little Heavy Burdens kiest de Vlaamse band op Exhale echter vaker voor een wat toegankelijker en zelfverzekerder geluid, waarin meer dan eens flarden postpunk (variërend van Interpol en Editors tot The Cure en Siouxsie & The Banshees) opduiken en bovendien de rol van elektronica en strijkers is toegenomen.
In de wat rechttoe rechtaan songs op de plaat, die overigens erg lekker klinken, mist Exhale het bijzondere van zijn voorganger, maar naarmate de plaat vordert groeit de variatie en voegt de band meer kleur en dynamiek toe aan haar muziek.
Intergalactic Lovers vertrouwde op haar vorige plaat terecht voor een belangrijk deel op de geweldige stem van zangeres Lara Chedraoui. Zeker in de wat stevigere songs op de plaat moet Lara Chedraoui vechten om aandacht, maar wanneer de band na een aantal tracks gas terug neemt groeit de rol van de zang en stijgt Exhale onmiddellijk naar grote hoogten.
Intergalactic Lovers beschikte op haar vorige plaat over het vermogen om muziek te maken die steeds weer nieuwe dingen liet horen en ook Exhale is gelukkig weer een plaat die nog heel lang groeit.
De eerste stream van de plaat heb ik inmiddels een aantal weken in mijn bezit en waar ik Exhale op het eerste gehoor wat vlakker en minder bijzonder vond klinken dan Little Heavy Burdens, is de nieuwe plaat van de Vlaamse band inmiddels enorm gegroeid en zijn er nog steeds nieuwe accenten die genadeloos verleiden.
De wat grootsere tracks op de plaat hakken er direct lekker in, maar zijn bij herhaalde beluistering zeker niet de beste tracks op de plaat. Even doorbijten is dus het advies, maar de beloning laat niet lang op zich wachten.
Ook Exhale is weer een plaat vol heerlijk gitaarwerk en geweldige zang en het is bovendien een plaat met songs die bol staan van de invloeden, maar ook anders klinken dan de som van al deze invloeden. Of Exhale over een paar maanden net zo hoog gaat reiken als zijn voorganger drie jaar geleden durf ik nog niet te voorspellen, maar kansloos is Exhale zeker niet. Erwin Zijleman